Met Lola van Geffen, zo noemen we Froukje tegenwoordig, gaat het heel goed.
Inmiddels
is Lola van pup veranderd in een flinke PUBER! Ze woog op 21 januari 14.8 kg en
vorige week bleek dat ze de 20 kg voorbij was, namelijk 20.4 kg.
We
vermoeden dat zij nu tussen 9 en 9.5 maanden oud is, dus ik denk dat ze nog wel
een stukje zal groeien.
Haar
grootste hobby is nog altijd eten. Als ze haar maaltijden krijgt neemt ze de
gedaante van een kangoeroe aan. Ze huppelt en draait pirouettes en gaat als
haar maaltijd op de grond staat keurig zitten totdat ze een kus op haar kop
krijgt. Het eten wordt min of meer, ondanks de anti-schrokbak, geïnhaleerd, al
wordt het al wel wat minder.
Haar
tweede grootste hobby is Juffrouw Rieten, onze 17,5 jaar oude poes. Ze vindt
Rietje erg lief, maar met haar grote poten gaat het af en toe te hard. Het
ergste vindt Rietje als haar hoofd verdwijnt in de bek van Lola. We corrigeren
haar zo goed en kwaad als het gaat. Het is wel zo dat Rietje Lola eigenlijk ook
wel lief vindt. Soms liggen deze twee samen te zonnen, dus het is niet allemaal
kommer en kwel wat betreft deze relatie.
Voor
onze kater De Knoeck heeft ze ontzag. De Knoeck heeft in het begin een paar
keer flink op haar getimmerd. Opgelost.
Ze
is lief voor mensen en andere honden. Soms wat onbehouwen, maar dat zal ook wel
een beetje aan de leeftijd liggen.
We
wandelen veel, nog wel altijd aan een lange lijn aangezien we hier veel wild in
het bos hebben. Een paar maal per week gaan we naar Blaricum naar het omheinde
wandelgebied. Daar geniet ze enorm van en vindt alle honden leuk. Met drie
vingers in de neus loopt ze iedere hond eruit. En ze rent prachtig!
Het
schijnt dat er in Flevoland een hondenracebaan is… grapje.
Verder
is Lola van Geffen niet een fijn besnaard meisje. Ze laat vaak winden en boert
er flink op los. Het stoort ons niet hoor, maar je begrijpt nu misschien waarom
ze heet zoals ze heet. Een echte Van Geffen!
Qua
gezondheid gaat het ook goed. We hebben even een hik gehad, ongeveer anderhalve
maand geleden. Ze had giardia. Met twee Panacur kuren was dat na 10 dagen
voorbij. Gelukkig. We hebben in overleg met de dierenarts haar voeding ook
aangepast.
Daarnaast
heeft ze last van “prut” in haar ogen. We proberen het eerst op te lossen met
een vitamine zalfje. Mocht dat niet voldoende werken gaan we over op een
antibioticakuur.
We
houden erhlichia, leishmania en filaria in de gaten aangezien onze dierenarts
hier erg kien op is.
Ze
is inmiddels, en ik klop het nu af, zindelijk. Het heeft even geduurd, maar ik
denk dat we het nu rond hebben. Dat heeft natuurlijk ook wel een beetje met het
weer maken en beloningen die ze krijgt als ze aangeeft dat ze naar buiten wil
om te plassen of te poepen. Het was de eerste tijd moeilijk te herkennen
wanneer ze aandrang had. Inmiddels is het zo dat wij haar verdenken van “hmmmm,
heb wel zin in een snoepje”, maar ja, je kunt niet alles hebben.
Al
waren toch een beetje vergeten hoeveel werk een jonge hond is, zijn we nog
altijd erg blij met Lola en wordt ze steeds leuker. Klinkt afgezaagd, maar ze
krijgt steeds meer en meer karakter.
Joost
en Marjanne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten