Toen Dirk vanmorgen de deur open deed, stond er een Spaans hysterisch vrouwtje te wachten met een oud hondje aan haar hand,... Hij keek ernaar en kreeg toen een lange klaagzang te horen, dat ze niet langer voor haar kon zorgen en niet meer kon,... No puedo mas,...
Dirk heeft er eens naar gekeken, het hondje
van haar over genomen en mee binnen gebracht,... Ze ging opgelucht weg en keek
zelfs niet om,... Haar probleem was opgelost,...
Een oud, grijs smoeltje bij, tussen de vele
levensverhalen die al bij ons zitten,... Haar grijze snoetje zegt veel, en haar
angstige ogen en bange lijfje dat niet stopt met bibberen, want zij weet niet
wat haar nu overkomt,...
Haar eerste nacht is ingegaan zonder haar
baasje waar zij trouw aan was tot de dood,... Komt ze terug? Toch zeker wel,...
Maar binnen enkele dagen zal zij beseffen dat het wachten niets zal uithalen en
zij niet langer welkom is bij diegenen die zij zo lief heeft,...
Die eerste dagen zijn erg als het een jong
hondje is, altijd, maar dan ook altijd hartverscheurend, maar zo een oud
hondje, dat is vaak nog veel erger,... En wat doen we eraan,...
We gaan er weer voor, keer op keer, proberen
er het beste van te maken en hopen dat deze kleine grijze muis zich straks
ergens kan nestelen bij mensen die haar lief hebben tot ze er niet meer is,...
12 jaar,...
Meer informatie over Nina vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten