Als pup in een doos achtergelaten als oud vuil, bij de poort van het asiel. Je broertjes en zusjes hebben het niet overleefd. 4 jaar lang wachtte je op je gouden mand en zomaar uit het niets, een dag als alle andere, aan de andere kant van Europa, besloot ik bij Ace op de site naar een hond te zoeken. Geraakt door je verhaal , besloot ik jou een gouden mand te geven. Ik viel voor je vanwege je knappe maar tevens aandoenlijke verschijning, waarschijnlijk veroorzaakt door een beroerte. Je koppie scheef, je lip afhangend en je gekke loopje, neurologisch niet in orde, maar ik zag een levenslust in je ogen die niet tot z’n recht kon komen in een asiel met zoveel andere honden. Ik wilde je een kans geven op geluk en dus besloot ik je te adopteren en op te halen in Malaga met de auto. Een rit van 22 uur, maar je bent het zó waard geweest. De eerste kennismaking in het asiel was voor ons allebei heel spannend. Tegen de muur aangeplakt, als was je Harry Potter met een missie, zo bang was je voor wat komen zou. Het tweede bezoek was nog steeds heel spannend, maar je leek te begrijpen dat ik goede intenties had. Toen kwam de dag van vertrek. Ik kwam je al vroeg in de ochtend ophalen uit het asiel, tuig om, halsband om, papieren klaar, maar je wilde niet mee. Ik begreep het, 4 jaar lang wist je de weg, begreep je de routine, kende je de mensen om je heen en nu werd alles in 1 keer anders. We moesten je optillen in de auto, ik had een lekker bed voor je gekocht, maar je begreep het allemaal niet en begroef jezelf zo diep als je kon in de dekens om maar zo onzichtbaar mogelijk te zijn. De hele rit heb je geslapen, bij elke stop wat drinken, maar eten wilde je niet. We moesten overnachten in Frankrijk, want de rit was voor ons allebei te ver om in 1 keer te maken. ‘s Nachts kwam je naast mijn kant van het bed liggen, op zoek naar steun en troost en ik heb je gerustgesteld en geaaid totdat je uiteindelijk in een diepe slaap viel. De rit van de laatste 11 uur naar huis voelde je je al wat zekerder en keek je af en toe nieuwsgierig naar buiten in afwachting van wat ging komen. Bij aankomst thuis stonden de andere honden al geduldig op je te wachten en je werd door allemaal enthousiast en vriendelijk begroet.
Vanaf nu wordt het leven voor jou een feestje, welkom thuis lieve Brugge, je hoeft nooit meer bang te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten