Baza is nu ruim drie maanden bij ons en het is alsof het nooit anders is geweest. Ze heeft zich razendsnel aangepast aan hoe de dingen bij ons gaan, met hulp van onze Jack Russelreu Sam van wie ze alles afkijkt.
Dat wil niet zeggen dat ze alle regels klakkeloos opvolgt,
hier en daar wat protesteren hoort er volgens haar bij. Andersom neemt Sam weer
zaken van haar over, o.a. heb maling aan sommige regels.
Net als Sam is ze gek op alle mensen en vindt ze andere
honden oninteressant of bedreigend: flinke blaffen helpt dan volgens hen.
Top drie van Baza-bezigheden: op je rug liggen en je laten
kietelen (24 uur per dag moeiteloos), eten (door het dolle heen), en heel hard
rennen op het strand of veld (bijna laag vliegen).
Als we Sam aanhalen komt ze er razendsnel tussen en probeert
ze hem weg te duwen, dan moeten we even streng optreden. De betekenis van
“wachten Baza” dringt nu langzaam tot haar door en het lukt haar nu drie
seconden om even te wachten op haar beurt.
Sinds kort laten we haar af en toe (waar het kan) loslopen.
Ze houdt ons dan goed in de gaten. Echter, terugkomen is soms lastig. Vandaag
liep ze een slootje op dat licht bevroren was met een dun laagje sneeuw erop.
Je kunt dan roepen wat je wilt, ze rent vrolijk verder. Gelukkig weegt ze maar
5 kilo, maar ik zag mezelf al het ijskoude water inlopen om mijn hondje te
redden.
Kortom een echte Jack Russel: lief, stoer en onverschrokken.
We zijn in korte tijd zeer aan elkaar gehecht geraakt.
Dank jullie wel Stichting ACE, voor het redden van Baza, en
Fineke Hagerop van Eijs voor het liefdevol opvangen de eerste maanden in
Nederland.
Jullie doen fantastisch werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten