We
doen sinds enkele jaren katjes maar niet in grote getale omdat we daar de
installaties en middelen niet voor hebben,... We werken enkel met opvanggezinnen, behalve dan in Algeciras.
Wij
vangen onze katjes op in huiselijke sfeer, maken ze sociaal met honden en
katten, en ze krijgen veel knuffels van onze opvanggezinnen, wat meestal enorm
lieve katjes vormt,...
Toen
ik die katjes daar zag zitten, naast de honderden hondjes, brak ook daar mijn
hart,… Er gingen er toch weer een aantal mee,...
Ik
vroeg aan een van de Heerschappen of ik in de kooi binnen mocht, en dat mochten
we "op eigen risico", want ze waren allemaal wild zeiden ze,... En
inderdaad, bij het binnen gaan vlogen de katten links en rechts langs onze
oren, beestjes gingen tekeer,… Maar niettegenstaande wij met drie mensen in hun
afgrijselijke kooi stonden, vlogen ze om ons heen, niet op ons,... Geen van hen
heeft ons ook maar willen raken, het was schrijnend,... Ze vlogen tegen de
draad, tegen de muur, de angst van deze arme poezen,... Maar geen van hen vloog
ons aan,...
Er
waren 7 kittens, hun lijfjes zo mager dat je er gewoon doorheen kon kijken,...
Ze liepen zwak op hun pootjes en leken ook wilde katjes,… Ze hadden een
stinkende groene, lege waterbak en in de hoek deden ze hun behoeften, die lagen
er nog van de laatste aantal dagen, misschien zelfs weken of maanden,... Gewoon
onbeschrijfelijk,...
De
kittens hebben we allen meegenomen, de anderen halen we nog, we gaan ze testen,
steriliseren en castreren en los laten op onze berg,... Daar krijgen die wilde
poezen hun leven, ik weet dat het maar 11 wilde poezen zijn, maar elk leven
telt he,... Ook zij hebben recht op een leven,...
Toen
ik overlegde met de dierenarts over het ophalen van de wilde katten zei hij:
kan je er nog eentje bij hebben? Waarop hij me meenam naar het herentoilet,...
Daar zat een mama met een afgekapte poot en haar twee kittens in een plastic
kommetje,... In een vies vuil toilet, oh zo vies,…
De
kittens waren zo bang dat ze helemaal onder mama verdwenen en mama was op haar
hoede,... Haar ogen keken dwars door me heen, ze stond op aanvalsstand, en met
recht en rede,...
Maar
na een klein gesprekje gingen ze samen in een kooi en hebben we hen mee
genomen,... Aan onze voeten, want alles zat geweldig vol,... Mama nam ik mee
naar huis, tot groot jolijt van mijn Dirk,... Maar hij begreep het
wel,...
Ze
is een enorm beschermende mama,... Gisteren is ze pas haar kleintjes beginnen
wassen, het was een enorm emotioneel moment,... Als je zo een mama eindelijk
ziet relaxen, haar kindjes eindelijk ziet wassen en knuffelen,... Eindelijk is
ze veilig en dat voelt ze,...
Een
uur later zijn de twee wilde katjes beginnen spelen, ze kruipen niet meer weg,
of krabben me niet meer als ik ze opneem,... Hun mama Elba heeft hen gerust gesteld,...
Ze is nu aan het bijkomen, en eet als een leeuw,... Wat heeft dat beestje
honger geleden,... Hun eerste maaltijd was alsof ze weken niet meer hadden
gegeten, het mag een wonder heten dat mama Elba dit heeft overleefd op haar
drie pootjes,... En dan nog twee kleintjes erbij, de anderen waren allemaal
overleden,...
Onze
7 kittens hebben we in de refugio in een noodkooi tussen de burelen gezet,...
Eens bij ons waren ze niet meer wild, maar hebben het eten ook aan gevallen, zo
een honger,... Ze slapen nu al dagen, beestjes leefden een ware terreur,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten