We waren bijna helemaal volgeladen, en wilden
graag nog zovelen meenemen, maar maar maar,… Ze moeten er ook in kunnen en
dan nog plaats hebben,… Het is altijd een enorme tweestrijd in je hart, in je
hele systeem,…
Toen nam ik Carla even mee, en bleef voor de
kooi staan,… “Ik zou ze zo graag redden” zei ik, "maar we zitten al zo
vol",… Deze zaten er maar bij, ze keken zo triest,
maar kwamen je hand likken,… Toen zei Carla, “Neem ze mee meid, die
kunnen er nog wel bij", en dat zetje had ik nu net nodig,… En zo gingen ze
mee,…
Ze kropen in mekaar van angst toen die mannen
hen kwamen halen,… Toen hebben we beleefd gevraagd of wij het
mochten overnemen en stapje per stapje kropen ze in onze veilige
camionette,… Het vrouwtje ging wel als het mannetje ging, en wat een
schatten van honden zijn het,… Wat een heerlijke knuffels, groot en
een beetje lomp, maar je kijkt hen maar even aan en dat hele lijfje schudt
al van vriendschap,… Het mannetje hebben we Sloef genoemd en het vrouwtje lacht
als je tegen haar praat, dus dat is nu Lachebekje,…
Twee stevige honden, die een
goede inborst hebben, vrolijk zijn, en vriendelijker zijn dan wie
ook,… Wat moeten deze twee sociale beren een hel hebben doorstaan,… Laat
hun hemel alstublieft snel komen,...
Meer informatie over Sloef vind je hier
en over Lachebekje hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten