Een van de volgende sukkeltjes die we voorrang
gaven was Yara,… Een levend skelet, haar hele lijfje onder de open wonden
en een pootje waar ze niet meer op kon staan,… Ze zat er samen met haar
mede celgenoot,… Zo mager, zo mager, je kan zo door dat lijfje heen
kijken,… Ook haar huid is er slecht aan toe,…
Ze bibbert en kijkt je aan, wil wel maar denkt
dat ze in een droom zit,… Toen we haar opnamen met zachtheid, voelde die
eerste aanraking van een mens die geen pijn deed, ook eng aan,… Je zag het
haar zo denken, ze liet alles ondergaan, zolang we maar niet sloegen,…
Stampten,… Haar hoofdje ging al automatisch in angst-stand,… God wat heeft dit
beestje mee gemaakt,… Ze heeft ongetwijfeld hoge Leishmania, die nooit
verzorgd werd, ze is uitgemergeld, haar pootjes zitten gewoon vol gaten,
pijnlijke gaten,… Zij was zeker ook een van de meest hulpbehoevenden,…
Toen we haar gisteren bij ons neer zetten en ze
een vers bakje water zag, dat moment zal ik nooit vergeten,… Ze kon het
niet geloven, bleef er maar naar kijken, en dan naar ons, en dan naar dat bakje
met water en dan naar ons,… Ja, een bakje met fris, proper water,… De
bakken water daar waren verjaarde, vieze automatische bakken die groen zagen
van de algen en al lang niet meer werkten, of van de muur gescheurd waren
en zelden ververst werden… Het water, als je dat water mag noemen, was smerig,…
Echt onbeschrijflijk,…
Yara gaat nu eerst verzorgd worden door de
dierenarts, haar testen worden gedaan en als haar bloedwaarden goed
zijn, dan gaan we behandelen,… Ze heeft een lange weg te gaan,…
Duimen dat ze het redden mag,…
Meer informatie over Yara vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten