Ze hadden hem afgezet in de straat van Viv, haar
buren vertelden dat ze een klein wit bolletje zagen strompelen,… Ze
belden dat ze es moest gaan kijken, en dat deed ze dan ook, en toen begon
de wrede realiteit naar boven te komen,…
Toen hij bij ons kwam stonden we er allen
omheen,… Het witte bolleke had rottende oren, een zware ontsteking aan
zijn oogjes, zijn tandvlees zag zo wit dat het een wonder was dat hij nog
ademde,… Maar toch ging dat staartje heen en weer bij het horen van lieve
stemmen en mensen die huilden bij het zien van dat zoveelste weerloze
slachtoffer van iemand die zich een mens durft noemen,…
Roelie hebben we hem gedoopt, naar de man van
Viv, uit respect voor mensen met een hart voor dieren,… We hopen dat wij
Roelie nog kunnen redden,… Het is kantje boord en velen zeggen dat we hem maar
beter moeten inslapen, maar wij die hem nu kennen en hem nu al lief
hebben, willen hem een kans geven, het witte bolleke zonder waarde,…
Weggegooid als een stuk vuil, met zijn rottende
oortjes in de vlammende zon, die maar bleef drinken toen Viv hem dat
eerste bakje water sinds lang aanbood, die hier eet alsof het zijn
eerste maaltijd is,… Die je ondanks de pijn, de ellende en
de miserie toch vriendelijk aankijkt en dat staartje dat kwispelt,… Die evenveel
recht heeft op leven als om het even wie,…
Kleine man, je hebt de hel gezien, dat staat
vast,… We gaan ons best doen, wie weet winnen we deze strijd samen met
Roelie,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten