Drie
weken geleden:
Vol verwachting stonden wij op Schiphol
te wachten op de aankomst van ons nieuwe hondje. Erg spannend, want hoe zou hij
zijn? Moeder Galgo, vader onbekend, hoe groot is hij precies, hoe lief, hoe
reageert hij? Ja hoor, daar kwamen de kratten. Rossi kwam er wat onzeker uit.
Waar was hij nu toch beland? Op weg naar de auto wilde hij niet lopen. Dan maar
dragen. In de auto vond hij het wel prettig. Hij ging er eens lekker bij
liggen.
Thuis:
Wow, een TV. Wat een gek ding. Even
tegen blaffen. Lekker eten hier, gauw aanvallen maar. Oh, een mand vol
knuffels. Lekker spelen. Stofzuiger, oké prima, zal wel goed zijn. Even een
plas doen in de keuken. Maar waarom wordt ik nu opgetild en buiten in de kou
gezet? Mag ik niet in huis plassen dan? Stom zeg.
Slapen:
Kinderbedtijd, grote mensen slapen in
bed, hondjes in hun mand. Daar dacht Rossi toch wel even anders over. Hij wilde
graag mee naar boven en hield dit hardnekkig vol. Het heeft ons drie nachten
gekost om Rossi telkens naar beneden te begeleiden en in zijn mandje te leggen.
Na drie nachten vond hij het zelf ook wel welletjes en bleef hij lekker in zijn
mandje.
Slopen:
Hee, er slingert hier een IPad, lekker zo’n
mooie leren hoes. Even proeven. Vetbollen voor de vogels, ook proeven. Leuk die
glazen potten in de vensterbank, vooral die met de koekjes! En passant een
hapje uit de gatenplant nemen, zo dan.
Appels uit de fruitschaal eten, ook lekker. Volgende dag appelpoep,
niets aan de hand hoor, ha ha.
Buiten:
Na een week mocht Rossi los lopen. Voor
de zekerheid hebben we een GPS tracer aan zijn tuigje vast gemaakt. Mocht hij de
benen nemen, dan weten we in ieder geval waar we zoeken moeten. Wat kan hij
heerlijk rennen en uit de bocht vliegen. Het bochtenwerk moet nog wat geoefend
worden. Prachtig om te zien. Zondag naar het strand geweest. Gekke golven, gauw
achteruit springen en even de zee toeblaffen. Veel bekijks en bewondering voor
zijn snelheid. Vraagt een klein jochie aan mijn man: “meneer, doet u ook
wedstrijden met deze hond”?
Nu:
Wat een kanjer toch die Rossi. Drie
weken verder en alles gaat zo goed. Zindelijk, rustig in de auto, rustig in
huis, sociaal met andere honden, alleen blijven lukt, spullen blijven in de
vensterbank staan, super! Wat zijn we trots. Verbazingwekkend hoe snel zo’n
hondje zich aanpast aan een nieuwe situatie. Ik sta versteld.
Toekomst:
Die ziet er zonnig uit!
Super leuk! Hij heeft een mooi thuus gevonden !
BeantwoordenVerwijderen