We zijn onze Huggo nu aan het voorbereiden op onze jaarlijkse lentevakantie
aan de zee. Voor het eerst met vier hondenkindjes. Het agentschap ging
onmiddellijk akkoord voor dat hondje meer (ze kennen ons al jaren) wat toch wel
heel fijn is. Was dat niet het geval geweest dan had Huggo voor één keertje bij
mijn zus moeten gaan logeren. Hij zou rot verwend geweest zijn. En wij
verdrietig. Maar dan had het niet anders gekund. Het appartement was immers al
geboekt. Het voorschot betaald. En dan hadden we volgend jaar een ander
appartement moeten zoeken. Voor alles een oplossing nietwaar. Maar nu moeten we
niemand thuis laten. En kunnen we ons gelijkvloers appartement houden wat met
vier honden geen overbodige luxe is, dat gelijkvloers! Geen lift te nemen!
We hebben van mijn zus nu haar hondenbuggy in bruikleen gekregen (ze hadden
vroeger een Jack Russel die 18 geworden is en niet meer zo mobiel was) omdat
Huggo blijkbaar toch niet langer dan een kleine km kan wandelen. Achter de bal
aanlopen, dat doet hij als de beste, maar stappen is vermoeiend voor hem na een
tijdje. En dan moeten we hem oppakken. Maar dat zien wij dan weer niet zitten.
Te vermoeiend voor ons. Dus, dacht ik, op tijd beginnen oefenen met dat ding
zodat hij het gewoon wordt. Gisteren dus... Stap 1 in het gewenningsproces: in
huis rijden. Hij vond het de eerste seconden wat raar maar nadien... Er zal niet
veel oefenen aan zijn. Hij is slim en snapt het helemaal. Voelt zich de koning
te rijk in die buggy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten