Een boek kan ik schrijven gevuld met de uitvluchten,
leugens, verhalen en manieren om een hond bij ons binnen te brengen. Harkan is
een van de laatste voorbeelden, een grote stevige kanjer die aan onze deur werd
aangeboden.
Ze hadden hem gered uit het dodenstation en ik had hen zogezegd bericht gedaan dat ze hem mochten brengen, maar ik wist helemaal van niets, had de hond zelfs nog nooit gezien, maar ze hadden zelfs een geschreven nota bij dat ik hem zou binnen nemen.
Als we kunnen helpen gaan we dat altijd doen, maar als je niet kan, kan je gewoon niet meer. Maar ze bleven volhouden en beweren dat hij onze hond al was voor hij kwam en zo ging het maar door. Uiteindelijk is hij gebleven, en het is een schat van een hond, maar weer een grote hond erbij. Hun tactiek is triest voor ons, want wij mogen er wel weer voor opdraaien. Er zijn nog maar weinig asielen die grote honden een kans willen en kunnen geven, wij zijn veruit de enigen hier en dan rijden ze ver om een grote hond te kunnen afgeven.
Harkan (7 jaar) is nu een van ons en we hopen zo dat hij - ondanks zijn grote gestalte - toch ergens gelukkig thuis mag komen! Helpen jullie hem delen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten