Rust zacht mijn allerliefste, allermafste clowntje Olli ๐๐ญ
11 jaar
geleden ging ik vanuit Nederland een week alleen maar Spanje. Bijna 40 jaar en
voor het eerst helemaal alleen op “ werkvakantie ‘ ik ging een weekje helpen
bij ACE in de refugio. Ik had thuis moeten beloven dat ik geen hond mee naar
huis zou nemen. Niet alleen beloven maar zweren want we hadden er genoeg! Dat
deed ik… Maar op de allereerste avond viel ik al als een blok voor jou ๐Je was net op tijd uit
het dodingstation in sevilla gered, waar grote opruimdag was en Fabienne ( ACE)
jou nog op het nippertje uithaalde en in opvang in huis nam want de refugio was
vol. Je was amper 6 maanden oud. Je had een gecompliceerde dubbele botbreuk in
je voorpoot en zou binnen een paar dagen geopereerd worden en ik hoor het
Fabienne nog zeggen” mooi dat je hier slaapt, dan kan lolipop bij jou in bed
slapen want als alle andere honden tegen haar aanlopen kermt ze het uit van de
pijn. Tja, tuurlijk wilde ik dit schatje wel mee naar bedje toe snachts bij mij
maar ik wist ook dat ze dan nooit meer uit mijn hart verdween. . Eerste nacht
lag ik al te piekeren dat ik echt niet na een week samen slapen, jou daar
achter kon laten. Dus huilend en brullend naar huis gebeld. Olli werd in die
week tussen alle honderden honden “ mijn hondje” ๐ lang verhaal
kort, uiteraard ging olli met met geopereerde voorpoot met plaat en schroeven
en al erin met mij in het vliegtuig mee naar huis. Daar was geen twijfel over
mogelijk. Ondanks alle beloftes en ondanks het zweren dat er geen hond mee
terug ging.
11 jaar
geleden en het lijkt de dag van gisteren. Onze Olli, onze lieve gekke op haar
kop -staand, op haar kop -liggend, koppeltje -duikende altijd vrolijke Clown
Olli.
En nu, als een
donderslag bij heldere hemel ben je in een paar dagen weg. Vanmorgen heb je je
laatste adem in mijn armen uitgeblazen nadat we samen nog lepeltje-lepeltje de
laatste nacht samen geslapen hebben op de bank. Wetende dat de dierenarts je
eigenlijk een paar uur later thuis kwam in slapen omdat je niertjes 3 dagen
geleden ineens een totale shut-down kregen. 2 dagen nierspoelingen in de
kliniek mochten niet meer baten. Ze waren stuk, niet meer op gang te krijgen en
na dat bericht gistermiddag van het ziekenhuis hebben wij jou opgehaald. Tegen
advies van de dierenarts in. Maar no way dat Olli”tje sterft in een kliniek, in
een kliniek waar haar ogen zo bol stonden als knikkers van stress. Ze wilde
naar huis, naar haar eigen bedje toe, naar haar eigen roedel, naar haar eigen
Madhouse waarin zij de hoofdrol had.
En wij willen
ook dat haar zieltje alleen maar thuis uittreedt en niet in de kliniek. Haar
zieltje blijft namelijk altijd in de madhouse terwijl ik haar lichaampje morgen
naar het crematorium moet brengen.
Heel de nacht
hebben Olli en ik samen met ons tweetjes zoals 11 jaar geleden samen elkaar
vast gehouden. Ik heb haar wel 1000 keer gezegd dat wij onvoorstelbaar veel van
haar houden en haar zo vreselijk gaan missen maar dat ze mag gaan, liever nu
met ons tweetjes en niet als over een paar uurtjes de dierenarts met de
beruchte koffer komt.
Vanmorgen om
6:30 keek ze me aan, ik zag dat het tijd was en ze heeft twee diepe zuchten
geslagen en toen vertrok ze stilletjes, rustig in vrede terwijl ik haar stevig
vast had met haar neus tegen de mijne …
Lieve Olli… het is nooit goed zo want ik wilde dat je levenslang bij me bleef maar dat kon niet, als je dan toch moest vertrekken dan is het wel goed zoals het ging… alleen veel te jong, veel te vroeg maar ooit maken we daarboven een nieuw gekkenhuis met ons allen als we weer net ons allen samen zijn.
Ik hou van je…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten