Hij stond angstig uit zijn oogjes te kijken aan hun zijde, maar met het volle vertrouwen in zijn hele familie die hem omringde, hij begreep er niets van. Ze hingen een verhaal op dat ze naar ons waren gestuurd omdat wij hem zeker gingen binnen nemen. Dat is de laatste trend dezer dagen, ze komen gewoon de dag dat ze vertrekken… En er werd hen gezegd dat wij wie dan ook direct binnen nemen. Dit maakt mij zo boos, alsof wij het zomaar van het schap te pakken hebben, en de plek en de financiën om al die honden die ze lukraak kwijt willen, op te vangen. Veel zin heeft het niet om in discussie te gaan, want zij keren naar hun land terug, dit keer Oekraïne, en onze problemen zijn het minste van hun zorgen, zolang zij maar van hun zogezegde geliefde viervoeter af zijn.
Keks bleef achter en daar gingen ze dan, moeder, vader, nonkel en zoon. Het arme beestje kende geen andere honden en bibberde uit zijn lijfje. Dan moest hij nog in een hok want we zitten helemaal bomvol hier, geen enkel opvanggezin kan nog meer opnemen. Keks eet niet, durft amper opkijken, is bedeesd en teneergeslagen en kan er niet bij dat zijn baasjes niet meer terug komen. Hij is een gevoelig hondje dat dit niet zag aankomen, en dat dit zeker niet verdient, maar wat moeten we doen? Er is geen andere oplossing…
Hij leeft nu samen met verschillende hondjes maar hij blijft altijd stilletjes in een hoekje zitten. Zijn hoop zwakt elke dag een beetje meer af en hij ziet echt af van zijn dumping. Keks verbleef bij een gezin sinds hij zelf gered werd door deze familie, hij houdt van zijn huis en tuin, zijn mensen en gezellig samen zijn, hetgene waar hij blijft van dromen.
Wie redt deze lieve Bodeguero, en geeft hem de hemel op aarde, maar deze keer wel voor altijd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten