Dagboek van Fabienne - Het verhaal van Chipie, een kleine Yorkie in het dodingstation.

Toen we de laatste keer in het dodenstation waren, zat Chipie samen met een gewond pupje. Allebei aan het springen en hunkerend om mee te mogen, maar we kregen geen van beiden mee. Het pupje was er nog geen 10 dagen en Chipie had een chip, dus zijn eigenaar zou nog om hem komen. We lieten beiden achter met pijn in ons hart, maar hun wil is wet en je hebt je hier alleen maar naar te schikken.  

Ik ben dan op het bureel gaan regelen, vragen, smeken, om mij te verwittigen als ze vrij kwamen, en dat ze mij dat plezier wel konden doen, nadat we zoveel moeilijk plaatsbare honden meenamen. Wonder boven wonder kregen we een week later bericht dat Chipie vrij was, en wij hem mochten ophalen. Het pupje was zogezegd geadopteerd, maar dat weet je niet zeker natuurlijk. We zijn onmiddellijk naar het dodingstation gereden en Chipie kwam mee.

Het eerste dat hij nodig had, was een flinke kappersbeurt, waar de klitten millimeter per millimeter werden losgeknipt. Eens dat achter de rug was, leerden we Chipie pas echt kennen. Hij was de eerste dagen erg overstuur, ’t is dan ook allemaal veel voor zo een hondje. Nu verblijft hij gelukkig bij een opvanggezin en deze mensen zijn dol op hem! Hij wacht nu op een lief en verantwoord baasje voor altijd… Zo een klein ventje, wie geeft hem de hemel op aarde?

Meer informatie over Chipie vind je hier.