Vandaag heb ik Tina moeten laten inslapen.
Ik heb haar samen met haar dochter Rosalie (Ace Rosita) in mei 2018 meegenomen vanuit Spanje naar huis.
Rosali heb ik 18 februari 2020 moeten late inslapen vanwege een grote tumor en na verloop van tijd pakte Tina het leven weer op en leefde haar leven hier, zij was een einzelganger, maar een lieverd.
Tot voor kort had ik niet gedacht dat ik Tina nog dit jaar zou moeten laten inslapen maar opeens viel ze wel eens weg, werd blind en onzindelijk. Niet Tina zoals ze was. Vanmorgen had ik het gevoel dat het zo goed was en ze ingeslapen moest worden.
Vanmiddag bij de dierenarts kreeg ze nadat ze de narcose had gekregen een epileptische aanval, overgeven, schuimbekken en heeft de dierenarts snel haar de defenitieve injectie gegeven. Zij vermoed dat Tina een tumor in haar hoofdje had. Dus achteraf een geluk bij een ongeluk dat ze bij de dierenarts was.
En nu moeten we verder zonder mijn "huppelkutje" zoals ik ze noemde. Het was zo een leuk gezicht hoe zij liep, nogal lange pootjes en ze dartelde er over heen. π
En nu is ze uitgestrooid bij haar dochter en alle andere honden die ik inmiddels heb moeten laten inslapen.
Rust zacht Tina, je was een speciaaltjeππ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten