Sacrificio Cero is de doelstelling in de vele dodingstations dezer dagen, maar je kan niet winnen van het onmogelijke. Als er aan de basis niets verandert, dan kan je aan de top geen resultaten halen en dat is nu zo jammer. Wij dierenliefhebbers willen zo graag, maar de medewerking is nihil.
Zo zaten Danira, Duchess en Delia maandenlang te wachten op die ene redding die misschien kwam, maar misschien ook niet? Omdat ze bang voor zich uit keken werden ze door niemand geadopteerd, noch gezien, want mensen willen kant-en-klare hondjes zonder ook maar een beetje inspanning te moeten leveren. Wij namen ze wel mee, en ze waren zeker bang, maar in een dodenstation zou ik ook bang zijn. De sfeer van de dood, de koude en kille vloeren, de vreselijke mensen die er werken en hen zo slecht behandelen, en die als ze de hokken reinigen alles wat om hen heen in de weg staat, kletsnat spuiten, nauwelijks eten of vers water, en zo kan je nog wel even doorgaan. Niemand wordt hier vrolijk van.
Ze waren tijdens hun eerste dagen bij ons ook afwachtend, maar nu komen ze los, je zet die snoetjes zo veranderen. Langzaam maar zeker voelen ze zich beter, en krijgen ze weer hoop! Het zijn hondjes die ooit ergens thuis waren, ooit ergens gelukkig en geliefd waren, tot deze mensen hen dumpten. Het zijn kleine tot medium hondjes die zeker ergens geluk zullen brengen, zeker weten! Het zijn hondjes die veel meemaakten en je ongelooflijk dankbaar zullen zijn, dat staat vast!
Danira
- https://ace-charity.org/honden/honden/21139/
Duchess
- https://ace-charity.org/honden/honden/21138/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten