Dagboek van Fabienne - Terug bij haar jager, en nu?

Daar stonden we allemaal perplex toen onze vrijwilliger in tranen was omdat Luna weer mee moest met de jagers. Ons hele team leefde dit mee, ook onze jonge mensen, ik had er zo mee te doen, we gingen een slapeloze nacht in. Allerlei scenario's heb ik zitten bedenken, en uiteindelijk heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en ben een gesprek aangegaan met de jager. Ik heb hem heel rustig verteld dat Luna heel speciaal was voor onze vrijwilliger, enzovoort enzoverder. Eerst verliep het gesprek een beetje, laat ons zeggen, aangebrand, onaangenaam, tot ik hem vroeg of wij de hond niet konden kopen. En ja hoor, dat was een schot in de roos: geld, dat was plots wel interessant. Hij vroeg minimum 1000 euro, alsof het niets is. Pfff, wat doe je dan? Er volgde een heel over en weer gepalaver. Ik vroeg hem me even tijd te geven en zou hem dan terug bellen. 

Het mocht zijn wat het wilde, ik wilde Luna redden, maar hoe? Het was pure chantage en werkelijk schandalig en nog zoveel meer. Veel mensen zullen hier zeker geen begrip voor hebben, en ook ik wil liever niet mee gaan in deze smerige praktijken, maar Luna was ons veel meer waard dan wat ook. Ik heb het verhaal eerst gedeeld met onze vrijwilligers in de refugio, en dankzij hen en enkele vrienden kregen we in een mum van tijd 1000 euro bij elkaar, waarna ik de jager belde en hem vroeg waar we mekaar konden ontmoeten en Luna konden ophalen. Hij zou ons om 17h ontmoeten aan een venta, en ik moest alleen komen met onze vrijwilliger. 

Zo gezegd, zo gedaan: om 17 h werd er 1000 euro overhandigd aan de jager en kregen we Luna in onze handen. Het is wat het is, maar we hadden geen keuze, zij hadden de macht in handen. Wat nu telt is dat we een wereld van verschil hebben gemaakt voor deze 7-jarige broedmachine, een Podencootje, een moedertje uit een donkere schuur die nooit daglicht zag als ze niet moest jagen, of als ze kleintjes ter wereld bracht. Nu gaat ze door het leven als Luna, ze is nu ergens THUIS, op een manier zoals wij, dierenliefhebbers, dat zo graag willen en voor ons heel normaal is. We hebben alle papieren geregeld en getekend en ze zullen onze vrijwilliger gerust laten, en Luna is nu officieel zijn hond!

We willen iedereen danken voor zijn of haar bijdrage, vele kleintjes hebben 1 groot gemaakt, en Luna’s wereld gered!!! Een onwerkelijk verhaal, maar helaas de tragische realiteit.