"Hey iedereen!
Hier ben ik weer. Voor de mensen die mijn eerste berichtje
gemist hebben: ik ben podenco Darius. Ik ben dankzij Shin gered uit een
dodingsstation en reis nu enkele maanden door Europa met mijn nieuwe
baasjes.
De eerste maand is voorbij gevlogen. Ik heb door Duitse
korenvelden en in het Poolse Reuzengebergte gewandeld. In Boheems Zwitserland,
in Tsjechië, schoot ik langs de steilste trapjes de zandstenen rotsen op (ik
vergat alleen dat ik ook weer naar beneden moest, shit, toen moesten ze me toch
in hun armen naar beneden dragen).
Op hete dagen mag ik uitrusten en soms doe ik mee yoga (het
is te zeggen: terwijl het baasje gekke moves doet, begin ik te spelen). We
hebben afgesproken dat we drukke plaatsen of steden vermijden, maar dat ik in
ruil af en toe mee een terrasje doe. Ik spring dan snel mee op de bank en doe
alsof ik er niet ben.
Omdat ik nog wat angstig ben, waren m’n baasjes ongerust dat
het misschien allemaal wat veel zou zijn. Maar dat was onterecht. Als ik mag
wandelen, ben ik blij. Geef me een zetel en mijn mensen in de buurt, en ik voel
me overal thuis. Ik heb zelfs niet meer overgegeven in de auto.
Of er dan niks tegenvalt? Soms. Ik schrok me een ongeluk
toen mijn baasjes plots een kampvuur maakten. En als ik op wandelingen mensen
met wandelstokken tegenkom, schiet ik in paniek. Ik heb nogal nare
herinneringen aan alles waar mensen mee kunnen slaan. Maar goed, da’s het
verleden, zelfs een getraumatiseerde podenco als ik kan uiteindelijk heel
Europa rondreizen!
Binnenkort rijden we door naar Slowakije en Roemenië, ik kijk
al uit naar de bergwandelingen daar. Als jullie dat goed vinden, houd ik jullie
verder op de hoogte?
Zonnige groetjes, Darius"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten