ACE SHIN España

In april 2007 kwam ik voor de eerste keer in aanraking met ACE. Ik was aan het uitzoeken waar ik eventueel een volwassen Boxer kon krijgen. Mijn Boxer, Agar, had Cushing en zou niet lang meer leven. Via allerlei links kwam ik op de site van ACE, en daar zat Roko, waarschijnlijk nr. 1705. Hij was mishandeld en verwaarloost. Hij sprak me enorm aan, maar ik had al twee honden, en ik werkte fulltime. Ik bleef echter iedere dag kijken, en ik snapte niet dat Roko niet erg gewild was. Na een poosje besloot ik ervoor te gaan, ik had wel vaker drie honden gehad. Via een vriendin hoorde ik dat er een stuk over Roko in de Telegraaf had gestaan, hij was in Malaga samen met Simba, een leeuwenwelp, en dat samenzijn had hem veel goed gedaan. Zij stuurde mij het stukje op. Op 18 augustus mocht ik Roko verwelkomen op vliegveld Zaventem. Ik had 14 dagen vrij genomen, en daarna kon ik hem tussen de middag goed overlaten aan degene die ze dan uit kwam laten. Vanaf het eerste moment ging het goed met mijn twee andere honden, en tot mijn grote geluk heeft Agar nog 4 ½ jaar geleefd. Roko was een hele lieve Boxer, en is ingeslapen op 8 juli 2013.

Op 14 september 2013 mocht ik Celine, nr. 7608, ze werd hier Lieneke, verwelkomen op Schiphol, dat was een hond die alle harten stal! Onder hondenmensen hier wordt nog over haar gepraat. Zelf was ik nu gepensioneerd, en hele dagen bij de honden. Helaas mochten we maar kort van Lieneke genieten, ze kreeg een tumor rond de halsslagader. Die werd weggehaald, maar was binnen 3 weken weer terug. Daardoor kregen haar hersenen niet voldoende bloed en viel ze iedere keer bewusteloos neer. Vreselijk was dat! Op 15 september 2016 is ze ingeslapen.

Op 10 november 2016 mocht ik Jerry nr. 9973 ophalen op vliegveld Eindhoven. Hij kreeg ook een andere naam, het werd Max. Mijn man heette ook Gerry, en dat was moeilijk voor mij. In het begin was het een bange hond, en met name naar grote honden. Hij begon hard te blaffen als we er een tegenkwamen, en deed dat ook naar de Boxer, Diango, die ik bij me had toen we hem ophaalden. Eenmaal thuis was dat snel over. Begin 2018 was Max niet lekker, bij de dierenarts bleek dat hij heel veel vocht vasthield. Na allerlei onderzoeken kwam de oorzaak niet tevoorschijn, en de keus was: opereren om te kijken wat er was, of aan de Prednison. Ik heb voor de Prednison gekozen, dat gebruikt hij nog steeds, en hij is een blije hond die plezier heeft in zijn leven.

En sinds kort, 12 april 2022, is Colega nr. 19232, nu Cockie bij ons. In de korte tijd dat hij er is heeft hij al veel vooruitgang laten zien. Binnen is hij blij, en als ik ze roep om naar buiten te gaan springt hij in het rond van blijdschap. Buiten vindt hij het op stukken waar het druk is niet prettig, maar ook daar zit vooruitgang in. Sinds kort laat ik hem ’s morgens hier op de afgesloten binnenplaats loslopen, en dat gaat heel goed, hij loopt rustig met me mee. We zijn een aantal keren naar de dierenarts geweest, en zijn Anaplasmose is nu onder controle. We blijven dit regelmatig controleren. Eten en drinken gaat ook goed, hij is al goed op gewicht. Hij vindt het heerlijk om aangehaald te worden, en gaat dan lekker op zijn rug liggen. Ik hoop samen met Max nog een poos van hem te genieten, ik ben erg blij met mijn lieve honden!

Sinds ik in aanraking kwam met ACE ben ik ze altijd blijven volgen. Ik ben een tijd buddy geweest, en later heb ik ook het tijdschrift genomen. Jammer dat dat alleen nog via Internet kwam! Ik heb groot respect voor wat er door ACE gepresteerd wordt in de zorg voor de dieren, de zorgvuldigheid als je een hond wil adopteren, en voor wat er bereikt wordt in de wetgeving in Spanje. Ik heb gezien dat het van een wat amateuristisch begin geworden is tot wat het nu is: een professionele organisatie die voor het grootste deel met vrijwilligers werkt, knap hoor! Ik heb alleen goede ervaringen, en goede, hele lieve honden van ACE ontvangen!