“Kan je even komen?” Er stond er weer eentje om een hond te dumpen ... Bij de deur stond er een grote man met zijn handen in het haar. Niemand wil helpen, wat voor een land is dat hier!? Ik zag aan de vuilbakken een oude man een pupje in de vuilbak gooien waarop ik naar hem toe ben gestormd, ik vroeg waarom hij dat deed en hij antwoordde gewoon "Ik gooi dat “ding" weg want het is ziek en dient tot niets, dan gooien wij dat weg!” Hierop volgde een laaiende discussie, waarop de grote man het kleine hondje opnam en een oplossing ging zoeken, maar hij kreeg nergens gehoor. Nergens is plaats voor dit kleine hondje …
Toen hij mij dat kleine dingetje in de handen gaf en je die angstige oogjes ziet, wat doe je dan? Ik ben gelijk naar de kliniek gerend, waar inderdaad bleek dat hij een enorm hartprobleem had. Om zijn leven te redden moesten we naar een specialist voor een speciale echografie en dat deden we ook. De dierenarts, Rafael, onderzocht het kleintje direct en nam hem liefdevol op schoot. Het hondje bleek inderdaad een ernstig hartprobleem te hebben, maar de dierenarts zei “Ik wil hem eigenlijk zelf adopteren, ik zal alles betalen, opereer hem zelf, en zorg dat hij gelukkig zal worden. Ik heb een cou de foudre voor dit arme pupje …”
Wat een mooie afloop voor dit weggegooide “ding”, dat voor niets meer nuttig was! Wat later belde ook de grote man nog om te weten hoe het gegaan was met het pupje dat hij gevonden had ... De dierenarts houdt ons verder op de hoogte hoe de operatie zal gaan. Hij is dezelfde dierenarts die mij, nu 11 jaar geleden, mijn Celientje bezorgde nadat zij op straat belandde, en vandaag bezorg ik hem misschien zijn eigen schaduw ... Duimen maar!!
Word vervolgd …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten