Onze Alexandre zat jaren in ons asiel,... Een lieve, geweldige hond, zoals een Stafford is.
Heel wat aanvragen werden afgewezen omdat we er ons zeer goed van bewust waren dat het een goede match moest zijn, want we wilden niet dat hij weer een avontuur met een triest einde zou moeten ondergaan.
Toen kwam die ene aanvraag, en na een secure en grondige screening bleken dat de mensen te zijn voor onze Alexandre. Na een streng en keurig huisbezoek werd zijn nieuwe thuis aanvaard !
En hij vertrok,... Hier tranen, zoveel mensen die hem kenden, leefden mee, iedereen was blij en gelukkig dat deze jongen eindelijk naar huis mocht gaan.
En het ging heel goed de eerste dagen,... Op schoot bij de kindjes, op de zetel bij de baasjes, mee op wandeling,... Het kon niet op, het was als een droom die uitkwam,... Enkele dagen later echter moest hij plots weg,...
Alexandre had verlatingsangst en moest niet morgen maar NU weg,... Grote paniek bij elk van ons, wat nu? Want Staffords zijn al geen favorieten om op te vangen, lief of niet,... Uiteindelijk kon hij even terecht bij een opvanggezin met een andere Stafford maar ze zijn geen match samen. Wij zijn dus terug op zoek naar een oplossing, maar die is er dus nog niet, en dan zal deze arme stakkerd terug naar Spanje moeten, want ik wil geen van onze honden in een asiel in BelgiΓ« of Nederland,... Het zijn onze honden en ze komen terug naar ons, waar ze iedereen kennen, waar ze welkom zijn, waar hij weer een nieuwe kans krijgt,...
Het is toch zo vreselijk frustrerend dat mensen een hond die er net is geen kans geven, en geen tijd geven om even thuis te komen.
Het is toch zo makkelijk he,... Ach, we willen hem toch maar niet, buiten ermee,… Zo makkelijk,... Maar wat deze viervoeters moeten voelen en meemaken, daar wordt niet aan gedacht.
Wij proberen nog eens langs deze weg een oplossing te vinden, wie weet,… In elk geval laten wij onze jongen niet in de steek, dat zeker niet, maar ons hart breekt voor hem,....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten