Het fascinerende aan dieren vind ik dat ze soms zulke menselijke trekjes vertonen. Dat ze ondanks slechte ervaringen jou weer hun vertrouwen geven. Nooit heb ik me afgevraagd of het met een andere hond leuker zou zijn dan met hem en ik ben Fabienne en haar team zo dankbaar dat ze hem ooit hebben gered uit het dodingsstation. 11 jaar, 3 weken en 2,5 dag draaide mijn leven om hem. Ik hield van hem net zoals een moeder van haar kind. En ondanks dat hij met 16 jaar ontzettend oud geworden is, ik vind nog steeds dat het veel te kort was, zonder enige moeite had ik hem nog tientallen jaren me gehad. Deze gevoelens heb ik een lange tijd ook bij onze andere 2 honden gezien.
33 weken geleden, op de dag van inslapen hebben we nog een aantal foto's gemaakt. Daarna kwam de dierenarts bij ons thuis. Later kwam ik deze foto tegen, 2 ACE hondjes. Ik vind het zo mooi om te zien dat hondjes elkaar ook bijstaan tijdens moeilijke momenten. Het is alsof ook zij afscheidt van elkaar namen. Wij zagen pas later dat onze kleine ACE hond, Sorro, zijn pootje op de poot van onze Pestorr had gelegd. Tijdens het inslapen en ook de uren erna week geen hond van zijn zijde en bleven ze naast hem bij zijn deken liggen. Echt hartverwarmend dat dieren zo veel meer gevoelens hebben dan wetenschappers denken en kunnen onderzoeken. Onze andere 2 honden Sorro en Ivy hebben de eerste week iedere dag bij het graf gelegen en slapen pas na een half jaar weer in Pestorr zijn mand. Dieren gaan verder met hun leven omdat het moet, maar zo zie je maar dat hun gevoelens zoveel verder gaan dan wij denkenπ.
Ik hoop dat iedereen zulke fantastische hondenvrienden heeft en geniet van iedere moment, voor je het weet is het voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten