Een van onze vrijwilligers kreeg dit geval door en sloeg alarm,… Een alarm dat eigenlijk 12 jaar te laat kwam,…
Een gewoon straathondje, ooit gekregen via via, dan verbannen naar het terras en daar vaak vergeten,… Haar leven lang,… De planten waar ze het terras mee deelde, werden wel altijd verzorgd, maar de nooit opgevende, vriendelijke viervoeter was een blok aan hun been,… Maar toen de vraag kwam of we de hond mochten meenemen, moesten ze daar toch even over nadenken,…
Haar botjes staken uit, haar oogjes keken triest, haar moed was stilaan verdwenen, en ze zat daar maar,… Uitzichtloos voor zich uit starend, de beslissing van haar eigenaar afwachtend,... "We dachten dat ze zwanger was, maar ze werd maar niet dikker, dus dachten we dat ze dan wel ziek zou zijn." Kalmte bewaren, en vooral rustig blijven om niet tot andere daden over te gaan,… Want ik kan je verzekeren dat sommige mensen anders verdienen,…
Uiteindelijk mocht ze met ons mee,… Ze kon amper lopen, zakte door haar pootjes,… Ze had uiteraard nooit gewandeld,… 24 uur per dag, dag in, dag uit, 12 jaar lang, op dat kleine terras,… Ze is nu in onze kliniek opgenomen want het gaat er echt niet goed mee,… Het arme vrouwtje,… Keer op keer zwanger, tot ze oud en ziek werd,… Ze kan eigenlijk niet meer,…
Laat ons hopen dat we haar er nog even doorheen kunnen halen en ze nog wat mag genieten van haar oude dag,… We duimen dat ze het nog even volhoudt, want ze is eindelijk in liefdevolle handen,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten