Vandaag is een trieste dag in onze refugio,… Nadat ze gered werden, geliefd werden, er voor hen gevochten werd, we hun persoonlijkheid hebben leren kennen, hun wil om te vechten,… Als je elk op je eigen manier mee werkt, of het nu in de kliniek is, als verzorger, of de beslissing neemt "die nemen we in ons midden”, elke persoon in ons team leeft mee en is betrokken bij het lot van onze dieren,… We zien de strijd die zij of hij doorgaat, maanden aan een stuk, elke dag opnieuw,… Om dan vandaag een van hen te moeten laten gaan omdat het echt, echt niet meer gaat,…
Rescue is zwaar en vaak enorm ondergewaardeerd, en dat doet soms pijn,... Weinig mensen weten wat er allemaal speelt vooraleer een hondje of een katje naar huis kan gaan,… Als ze binnen komen, vangen we hen op, wat er ook met hen aan de hand is,… De dierenarts en de rest van het team buigt zich over hun gezondheid, onze verzorgers over hun welzijn, de burelen over hun vereistevpaperassen, onze vrijwilligers en studenten over hun “gezien” worden,…
Elke dag dat ze onder onze hoede zijn en eens ze onze voorpoort, “de Poort van Hoop" zijn gepasseerd, vechten wij voor hun,… Hun wereld is de onze tot ze thuis komen,… Maar je wint niet elke strijd, ook al zijn ze nooit thuis geraakt,…
James, je zat zo in ons hart,… We hadden het zo graag anders gehad,… Rust nu maar lieverd, het is goed geweest,… We hebben je lief gehad en je was zo wel gekomen,… Maar het heeft niet mogen zijn,… Weinig mensen weten of willen weten wat de harde realiteit is, maar wij geven niet op, tenzij,… Tenzij we de strijd niet mogen winnen,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten