Eind 2020 zoek ik op Marktplaats naar een nieuw maatje. Mijn vorige Stafford is een jaar terug overleden. Ik kom een schattig nestje tegen, maar besluit toch verder te kijken. En daar zie ik de kop van Gaby. Ik zie haar mooie wezen door haar oogjes heen en voel dat dit de match is. Een hondje uit het asiel dat een goed leven verdient, dat blijkt de bedoeling.
Ik stuur een mailtje en word afgewezen, omdat er nog 2 of 3 gezinnen zich hebben gemeld. Jammer! Toch stuur ik nog een mail, met mijn motivatie en het goede gevoel. Blij verrast mag ik toch komen!
De week erop rijd ik met de kinderen naar België, voor een kennismaking en boswandeling met Gaby en haar tijdelijke foster ouders. Ze snuft lekker rond, met de kinderen gaat het so far so good en zelf loop ik met haar rond. Ze trekt nogal aan de riem, heeft niet echt dingen geleerd en ik ben benieuwd naar haar achtergrond. Gaby is bijna 2. Ze werd achtergelaten in Spanje aan het hek als pup, daarna was ze bij een vrouw in België, waar ze weer weg werd gehaald en nu zit ze dus hier. We weten verder dus niet precies wat er allemaal is gebeurd.
Na de wandeling gaan we naar huis en ik wacht in spanning af. De telefoon gaat! Ik mag haar hebben. Ik ben zo blij! Twee weken later (na oud en nieuw) wordt ze gebracht naar mij in Nederland.
Inmiddels zit ze nu een half jaar bij ons (ik en mijn 2 kinderen) en we hebben al een hoop meegemaakt. Zo blijkt ze mank aan één pootje, we bezoeken de dierenarts, een specialist en een fysiotherapeut. Ze moet revalideren en mag niet los. De prognose is niet goed volgens de arts. Hij heeft het zelfs over een operatie van 3000 euro. Best schrikken. Ik kies eerst voor de methode van de fysio, met rust, langzaam lopen, niet los, niet forceren, maar wel spieren blijven gebruiken. Beter 4 of 5x kort, dan lang lopen. Dit doen we. Snuffel- en zoekspelletjes in huis werken wel heel goed, zodat ze toch haar energie kwijt kan.
We zijn ook op hondencursus. Helaas hebben we deze door de omstandigheden net niet gehaald. Maar toch trainen we elke dag. Ze vind het leuk om te leren. En ik ben trots, want ze kan al veel: zit, sta, blijf, af, pootje, aan de voet, kom voor en zoek. In september gaan we de cursus opnieuw doen.
Gaby is echt een snuffelhond, tijdens het uitlaten sta ik regelmatig stil. Een voorbijganger zei laatst: "Wat bent u geduldig met de hond." En dat klopt ook wel, maar ik ben blij dat zij dat snuffelen zo leuk vindt, omdat ze dus niet veel en vaak los mag.
En ook al vond ik dit zielig, dit gaf ons wel de kans echt aan elkaar te wennen en dan maar gewoon trainen aan de riem. Sinds enkele weken laat ik haar af en toe los in het park. Ze is sociaal met andere honden en komt ook terug als ik roep. Meestal😉 Het blijft oefenen, oefenen, oefenen. Maar haar poot gaat het ook een stuk beter, ze loopt op 4 poten, maar het mag niet overbelasten, want dan trekt ze haar poot weer in. Toch vermoed ik dat ze altijd een beetje mank blijft, maar daar vinden we onze weg wel in.
In huis moet ik vaak om Gaby lachen. Ze zoekt namelijk echt altijd de gekste plekken uit om een dutje te doen. Onder het gordijn, op de stoel aan tafel. Een keer vond ik haar onder het bed van mijn zoon, omdat de deur open stond. Ze is verder heel trouw en lief. Maar ook eigenwijs, als een echte Stafford! De onverwachte dierenarts kosten waren balen, maar ik heb geen seconde spijt gehad. Ze is echt mijn maatje voor het leven.
Over het contact met ACE ben ik heel tevreden. Ze zijn erg betrokken en vragen regelmatig om een terugkoppeling. Ik ben blij dat we met zijn alle op deze manier goed met dieren om gaan. Een hondje uit het asiel kan ik daarom alleen maar aanraden. Wees wel bewust dat het meer moeite en tijd kan kosten met socialiseren en trainen. En dat er onverwachte kosten bij kunnen komen. Of dat het een hondje is, met een bepaalde issue. Het gaat gewoon net iets anders, dan bij een pup uit een nest, maar ACE gaf mij ook informatie met tips. Kortom, work in progress, maar we zijn allemaal heel gelukkig en het gaat hartstikke goed!
Ps. Gaby heeft ook een eigen Instagram: https://www.instagram.com/gabriela.staffdog/
Groetjes Lori en Gaby
Geen opmerkingen:
Een reactie posten