Vorige zaterdagmorgen liet mijn man onze 3 honden
Tobias (12,5j), Billie (ook Ace) en Seppe naar buiten. Als een pijl uit een
boog schoot Tobias achter de wilde konijnen aan die op het gras zaten. Hij kwam
niet meer terug en toen mijn man hem ging zoeken lag hij dood achter in de
tuin. Waarschijnlijk iets aan zijn hartje gekregen. Het was een hele schok voor
ons om hem op die manier te verliezen. Maar hoe raar het ook klinkt, wij zijn
toch blij dat hij is vertrokken in het ‘heetst van de strijd’ en we zijn er
zeker van dat hij niet geleden heeft. We hadden het niet zien aankomen, hij
werd al een beetje ouder en had wat kwaaltjes, maar voor de rest deed hij het
nog prima. We hadden gehoopt dat hij nog een paar jaar bij ons zou gebleven
zijn. Samen met Billie die vorig jaar vlak voor kerst bij ons kwam vanuit
Spanje hield hij ervan om te jagen op ratten en muizen (spijtig genoeg ook op
konijnen).
Een kleine 11 jaar geleden kwam hij bij ons aan als
een verlegen hondje, de underdog zoals hij toen op de site vermeld stond.
Ace/shin leerde ons Tobias kennen en Tobias leerde ons ace/shin kennen. Hij was
onze eerst Spanjaard. Sindsdien zijn wij grote fan van de organisatie. Tobias
was altijd goed gezind, maar wel heel gevoelig. Hij was heel sociaal met zowel
hond als mens. 's-avonds lag hij bij ons in de zetel, meestal op zijn vaste
plaats, tussen ons beiden, op dat gebied was hij streng. Als wij te dicht
zaten, moest er plaats gemaakt worden voor hem. Hij wordt zo gemist. We hadden
altijd verwacht dat onze oude rakker Seppe (14 j) de volgende zou zijn die we
zouden moeten laten gaan. Wij hopen dat hij het nog even volhoudt want een
klein jaartje geleden moesten wij ook al afscheid nemen van Lana (ook Ace).
Billie zal hem missen als haar soulmate om te wandelen en te jagen. Ze blijft
een beetje verweesd achter...
Ria, Dré, Seppe en Billie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten