3
maanden geleden weeral dat we Bobbie mochten verwelkomen in ons gezin. Het was
allemaal enorm wennen voor hem en ook een beetje voor ons natuurlijk. Alles was
nieuw voor hem en wat vond hij het spannend! Beetje bij beetje ontdooide hij en
durfde hij steeds meer zijn grenzen te verleggen. Ik kan me de eerste keer
wandelen met Bobbie nog goed herinneren, zo onzeker en echt willen vluchten.
Als ik hem nu bekijk is dat al zoveel verbeterd! Hij heeft echt wel even tijd
nodig gehad om zich te beseffen dat ons huis ook zijn huis werd. En dat de
wereld daarbuiten best leuk is als je het een kans geeft. 😉
Van
een bange pup werd Bobbie steeds meer zichzelf gelukkig.
Bobbie
is een schatje, een klein blij eitje die zot is op ieder in ons gezin;
inclusief de poezen. Met andere honden gaat het super goed en kan hij heel leuk
spelen. Naar andere mensen toe is Bobbie over het algemeen onzeker en voor mijn
schoonmoeder is hij echt bang. Behalve mijn moeder en mijn broer, die vindt
Bobbie geweldig! Geen idee waar dat aan ligt, maar we hopen dat mettertijd dat
wel verbetert.
Geen
verwachtingen en veel geduld, dat hebben we wel geleerd de afgelopen paar
maanden. Bobbie is ondertussen zindelijk, dat was wel even een karwei 😆
Ook
kan hij al even alleen blijven, ook al super knap!
We
genieten volop van hem en kijken enorm uit naar alle avonturen die we nog samen
met Bobbie zullen gaan beleven!
Hier
zijn we even bij mijn moeder op bezoek. De grote zwarte knapperd is
Tobie(ace-Kurt)
Dus
onze kleine Bobbie heeft een Spaanse maat met wie hij het enorm goed kan
vinden! 😁
Met
vriendelijke groeten,
Marieke
Leuk geschreven Marieke. En inderdaad onze twee lieverds doen het goed...de Spaanse parels 🧡
BeantwoordenVerwijderen