Sascha stond in zijn dodenhok te
springen en te springen,… Hij was enorm wild zou je gezegd
hebben, maar toen ik me effe met hem bezig
hield, legde hij zijn hoofdje in mijn handen en
kreunde,… Met zijn pootje hield hij me vast,… Hij kon echt niet
meer, het beestje was op, dat kon je zo
voelen,… Het was echt een moment van intens verdriet
dat bij dat hondje naar boven kwam,… Ik ben een van de
ijskoude medewerkers daar gaan zoeken, die me op zijn beurt gek verklaarde toen
ik vroeg of hij mee kon,… Hij zat er al een jaar,… Om
de een of andere reden waar ik volgens hem geen zaken mee had, was hij pas
een week eerder vrijgegeven, dus nu waren zijn dagen
echt geteld, zo zei de man,… Sascha ging mee, en was
de eerste dagen defensief en erg schichtig,… Maar na
een week ontplooide hij zich tot een bijzonder lieve en
goede hond, die wel energie heeft en die kwijt moet, moet kunnen lopen en rennen
maar dan heerlijk kan nagenieten in een grote, zachte
zetel,… Hij is de weg weer opgelopen naar een geluk dat ergens op
hem wacht,… Een jaar lang zat hij opgesloten, is niet 1 keer buiten
dat hok geweest,… Kan je denken wat dat doet met een jong hondje
dat moet spelen, rennen, knuffelen,… We hopen dat hij een baasje
mag vinden dat, net als hij, graag wandelt, en dan samen met hem op de bank wil
zitten,… Wie zoekt er mee, wie bezorgt Sascha
zijn geluk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten