Toya, een Podencootje dat niet wilde
jagen, werd door de jager afgedankt,… Ze werd keer op keer
aan een korte ketting gedekt, en gedekt en gedekt,… Alleen maar
baren en baren en baren,… Tot op een dag,… Daar stond
hij dan, de grote jager kreeg zijn pups niet kwijt, maar had de mama reeds weg
gegeven, aan een andere jager,… Toen was het aan
ons,…. We nemen de pupjes binnen, als de mama erbij is en anders
niet,… Denk je niet dat dit moedertje al genoeg ellende heeft
gekend ? Om een heel lang verhaal kort te maken: hij kwam met
het arme moedertje aan én al haar pupjes,… Ze zijn binnen, bij ons, maar wat een
sukkeltje,… Toya heeft echt een hel van een leven gehad, nooit
geluk gekend, haar ogen spreken boekdoelen,… Ze kan niet vatten wat
haar nu overkomt, met haar pupjes in een warm mandje, gezellig spelend om haar
heen,… Het is haar allemaal vreemd, ze heeft nooit liefde,
gezelligheid, bezorgdheid, gewone verzorging, gewoon eten, gewoon een vers bakje
water gekend,… Hoeveel keer heeft ze niet gebaard aan de smerige
ketting, op de smerige vloer,… We zijn zo blij dat ze uit de handen
van deze afschuwelijke jager is, zo blij,… Haar kinderen Tortilla, Tarta,
Topacio, Taza en Tostada springlevend om hun mama heen,… Zij werden
van de hel gered,… Maar mama heeft nooit anders gekend,...
Meer informatie over Toya vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten