jaren heeft gegeven.
Mijn vriend, ik en onze kleine Griekse reu blijven verdrietig achter.
We nemen de tijd om het verlies te verwerken, en ondernemen extra veel
leuke dingen met Printer (onze reu). Voorlopig besluiten we met z’n
drietjes te blijven. Printer lijkt wel content met alle extra aandacht
en pikt al snel de plekken en spullen in die aan de directeur (ons
teefje) toebehoorden.
Maanden gaat dit goed, maar naarmate de tijd verstrijkt wordt hij
stiller, en reageert buitensporig enthousiast op alles dat op een hond
lijkt.
We vermoeden dat hij het type hond is dat zijn leven graag deelt met een
andere hond. Nu is het ook wel een apart exemplaar, dus we vinden het
best spannend. Zouden we wel een match kunnen vinden?
Op een gegeven moment komt de stichting ACE in het vizier. Ze lijken
mooi en betrouwbaar werk te leveren, en alle geluiden rondom deze
stichting zijn bijzonder positief.
We besluiten ons op te geven als opvanggezin. Zo kunnen we kijken of
printer daadwerkelijk opfleurt, en mocht dit niet zo zijn dan is er geen
man overboord. We hebben dan immers toch een hondje opgevangen en kunnen
helpen aan een nieuw thuis.
Na een goed gesprek met een medewerker van de stichting en een
thuisbezoek breekt er een spannende tijd aan: wachten totdat er een
hondje naar Nederland komt dat passend zou kunnen zijn voor ons.
Op 25 januari is het zover; Petina (nu Tinus) stapt op het vliegtuig
naar Nederland. Een lief bedeesd meisje met een wilde bos haar staat er
op de foto en de filmpjes. We zouden haar op Schiphol dus moeten
herkennen. We nemen Printer mee om haar op te halen, zodat er een andere
hond bij is in de aankomsthal en in de auto naar huis. Wanneer de
klapdeuren open gaan en de benches naar ons toe rollen herkennen we haar
meteen. Ze is inderdaad bedeesd, maar ook nieuwsgierig, en nadat ze
zorgvuldig is gecheckt en een halsband en veiligheidstuig om heeft
kunnen we haar uit de bench halen. Ze klemt direct haar pootjes om me
heen en ik ben nu al verloren, wat een leuk hondje.
Petina gaat mee naar huis, we laten haar op haar gemak snuffelen,
onderzoeken, tot rust komen. Eerst een beperkte ruimte, zodat die
veilig, herkenbaar en te overzien is. Geen dwang, alles in haar eigen
tempo.
Ze doet alles echter fenomenaal goed, eet en ontspant tamelijk snel en
klikt fantastisch met Printer. We willen het rustig een aantal dagen
aankijken maar komen al snel tot de conclusie dat Tinus zal blijven.
Tinus heeft een beetje TLC nodig; beetje aankomen, wat extra ontwormen,
oortjes schoonmaken. Maar verder piekfijn in orde. Het is fenomenaal hoe
veerkrachtig en flexibel ze is, ze geniet van alles, vindt alles leuk.
Ze loopt keurig aan de lijn, en in een afgesloten gebied blijkt na de
eerste keer los lopen dat ze dat ook geweldig doet. Ze luistert perfect
en volgt je op de voet. Naarmate de tijd verstrijkt wordt ze steeds
vrolijker, begint te glanzen, komt lekker aan en wordt nu soms een
beetje puberaal. Geweldig om te zien hoe goed ze in haar vel zit, en ze
luistert al naar een kleine correctie. Zij en Printer hebben dikke
verkering en rennen en spelen eindeloos om vervolgens samen op de bank
in slaap te vallen.
Tinus is een prachtig cadeau en voor ons het zoveelste bewijs dat
buitenlandse honden uniek zijn: zachtaardig, sociaal vaardig en reageren
op lichte aanwijzingen. Bedankt ACE voor deze verrijking van ons leven.
Ook namens Printer!
Don't shop, adopt! Dat is echt ons motto geworden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten