In 2009 adopteerden wij Tilde bij Ace. We hadden al 2 golden retrievers en waren helemaal niet op zoek naar een 3de hond. Maar we hadden haar gezien op de website en ze bleef maar in ons hoofd zitten. Zo kwam het tot adoptie. Het is een specialleke, maar voor ons is het een gouden hond. Onze goldens waren uiteraard ook super lief, maar zij vonden het vanzelfsprekend om eten, liefde, beweging en een warm mandje te hebben. Tilde kende dat allemaal niet en haar vriendschap naar ons toe was/is onbeschrijflijk. Toen zeiden we tegen elkaar: voor ons voortaan enkel nog honden uit een asiel en als we ooit de mogelijkheid hebben, worden we opvanggezin.
In mei 2016 was het zover, onze eerste opvanger Triste kwam bij ons. Spannend natuurlijk, hoe gaat hij zijn, hoe gaan onze honden reageren, wat voor adoptanten komen erop af, hoe zwaar zal het afscheid zijn enz. Maar alles viel reuze mee. En zo is ondertussen op bijna 2 jaar tijd onze 11de opvanger bij ons, Delfina. Elke opvanger is natuurlijk anders. De ene heeft vroeger best een goede thuis gehad en pakt de draad onmiddellijk weer op, de andere heeft geen al te best verleden gehad en moet vertrouwen krijgen en alles nog leren. Maar met liefde, vertrouwen en vooral ook met hulp van onze eigen honden die het voorbeeld geven, passen ze zich tot hiertoe steeds heel snel aan. Wij staan telkens versteld van hun enorme aanpassingsvermogen. Wij proberen ze al een zo goed mogelijke basis mee te geven, waar de adoptant op verder kan bouwen. Dat vinden wij dan ook het meest fantastische aan opvangen, de honden zien openbloeien en zien genieten, wetende dat ze zonder opvang nog in hun hok zouden zitten. Want door in opvang te komen vergroten hun adoptiekansen gigantisch. Veel mensen willen wel een buitenlandse hond adopteren, maar durven dat niet alleen op basis van een foto of filmpje. Ze willen de hond eerst zelf ontmoeten, ook vaak om te kijken of het met hun andere hond klikt of niet.
Telkens kiezen we een hond uit, waarvan we denken dat die wel bij ons en onze roedel past, want met onze eigen honden wordt natuurlijk ook rekening gehouden. Wij nemen meestal “langzitters” waar zonder reden overheen gekeken wordt. Door leuke foto’s te nemen, een filmpje te plaatsen en vooral door meer info en een goede karakterbeschrijving te geven, komen de juiste adoptanten erop af. Want wij willen natuurlijk dat ze terecht komen bij een voor hen geschikt baasje. Tot hiertoe is dat voor allemaal heel goed gelukt.
Afscheid nemen is natuurlijk niet gemakkelijk, want je ziet ze allemaal graag. Maar als je weet dat de hond naar een plek gaat waar hij/zij alles gaat hebben en waar hij/zij heel gelukkig gaat zijn, dan scheelt dat al enorm. Wij proberen de opvangers te zien als honden die tijdelijk bij ons komen logeren en niet als eigen hond. En we denken er vooral aan, dat als wij ze niet in opvang hadden genomen, ze waarschijnlijk nog steeds in het asiel hadden gezeten. Dus even onze eigen emoties opzij zetten om hen aan een goede thuis te helpen. Als we dan later foto’s, berichten en filmpjes van de adoptanten krijgen van een gelukkige hond, dan maakt dat alles dubbel en dik goed! Want dat is natuurlijk het doel, de honden aan hun gouden mandje helpen.
Twee opvangers, Momo en Dion, hebben we zelf geadopteerd. Zij passen super goed bij ons en onze honden en zijn de dikste vrienden. En ze zijn fantastisch om de andere opvangers te verwelkomen, waardoor die zich snel thuis voelen. Met Tilde en Berre erbij hebben we dus 4 honden van onszelf en telkens een 5de in opvang.
Voor wie twijfelt om ook opvanggezin te worden: DOEN! Je krijgt er ontzettend veel voor terug en vooral de hondjes zullen je oneindig dankbaar zijn voor de kans die ze daardoor krijgen.
Hieronder een verzamelfoto van al onze opvangers tot hiertoe. We hopen er in de toekomst ook nog veel andere op weg te kunnen helpen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten