Belgische mensen vonden de
stakkerd op de hoek van een straat... Hij lag daar al twee dagen,
nadat hij dagen had rondgeslenterd… De meeste mensen keken
even, stopten, vonden het ‘ocharme' en 'och Godde’, maar reden
door, de stakkerd aan zijn lot over latend… De trieste ogen en de
duidelijke kenmerken van verwaarlozing kennen geen naam, hij stond er maar wat
bij, dook bij manier van spreken in zijn drinkbak… Het was echt
hartverscheurend, hij is niet jong meer… Zijn hele lijfje is een en
al vlooien, teken en viezigheid… Zijn oortjes als rauwe korstjes, helemaal
opgegeten van de insecten, een arme stakkerd, in de volle zin van
het woord…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten