Op 4 maart, vandaag 4 maanden geleden, hebben wij Mica opgehaald op
Schiphol.
Vanaf de eerste minuut was het of ze altijd al geweten had dat wij haar
kwamen halen.
Ze liep mee aan de riem of ze nooit anders had gedaan, was niet bang voor
geluiden, auto’s en mensen en ging direct de auto in waar ze nieuwsgierig en
rustig naar buiten bleef kijken.
Thuis heeft ze eerst de tuin verkend, een plas gedaan en binnen liep ze ook
rustig alles te verkennen. Ze was ook direct zindelijk! Knap hoor.
Haar kussen wist ze snel te vinden en ze ging heerlijk liggen, óf ze wist
dat dit voor haar was!
Echt prachtig om te zien als je 8 jaar op een dakterras en bijna 2 jaar in
het asiel hebt gewoond!
Het hele weekend was ze rustig en nieuwsgierig naar alles. Ze luistert goed
en ze liep met 3 dagen al los, gezellig met de roedel mee. Geen probleem met
honden buiten.
Dit werd anders toen op dinsdag mijn oppas honden weer kwamen
logeren.
Ze duldde er binnen, geen een bij mij in de buurt. Ze werd erg agressief,
trok haar lippen op en viel ze aan. Haar ogen puilden zowat uit. Vechten was het
soms tot bloedens toe.
Het kostte me veel energie om alles in goede banen te lijden. Een
muilkorfje aangeschaft, een traphekje geplaatst tussen de kamer en bijkeuken
zodat ik de honden kon scheiden.
Ook viel het me op dat ze nogal mager was en heel veel ( normaal
uitziende)ontlasting had per dag. Ze viel dan ook de eerste weken erg veel
af.
Ik heb alles laten testen, bloed- urine- en ontlasting. Bloed en urine
waren gelukkig goed, maar in de ontlasting zaten diverse parasieten die er niet
hoorden o.a. Giardia.
Daarvoor kreeg ze een speciale wormenkuur en ook speciaal voer. Volgens de
Dierenarts was haar darmwand zws wat aangetast zodat er weinig voedsel kon
worden opgenomen.
Ze kreeg daarom haar eerste Vitamine B12 injectie. Binnen een dag had ik
een andere Mica. Ze was veel vrolijker en zelfs heel lief naar andere
honden!
Dat veranderde helaas weer na een dag of twee, maar de verandering was echt
onmiskenbaar!
Toen iedere week een Vitamine B12 injectie en na 3 weken nog een wormen
kuur. Daarna bleek de ontlasting gelukkig schoon en de Vitamine B injecties
kreeg ze nog een week of 10. Ook voor de zekerheid nog een keer laten testen op
Leishmania ed. Gelukkig ook deze testen waren allen weer negatief!
Nu is Mica helemaal beter verklaard en zijn we gestopt met de injecties. Ze
is vrolijk, vind elke hond even lief, ook tijdens het uitlaten en ze zit zelfs
samen met een andere hond bij mij op de bank. Ze is een echte knuffelkont!
Het is leuk om te zien hoe ze de hele puppie en adolescenten periode in
zeer versneld tempo heeft doorgemaakt. Ook gaat ze nu veel meer spelen met
andere honden dwz achter elkaar aan rennen. Maar spelen zo als in elkaars nekken
bijten of in de poten en liggen rollen, dat doet ze nog niet. Maar ze is wel erg
nieuwsgierig als ze dit andere honden ziet doen. Dat komst vast nog wel. Ook speelt ze graag met haar balletje, bijtring en ook de Kong vind ze
fantastisch.
Ik zou haar na de eerste dag al niet meer hebben kunnen missen en de
beginperiode..ach dat had ik al een beetje ingecalculeerd. Ziekte bij een oudere
hond, Mica is 10 jaar, kan je wel een beetje verwachten alhoewel deze parasieten
bij elke hond kunnen voorkomen, ook in Nederland! En ja dat vechten met andere
honden. Dat was best moeilijk een paar weken, maar ik heb vanaf het begin
geweten dat het wel goed zou komen. Buiten ging het immers ook goed!
En het gaat goed. Ze is echt een Kanjer en zoooo lief!!!!
In het najaar vlieg ik naar Spanje om hondjes op te halen. En ik wil dan
een hondje in opvang te nemen, als de grote drukte van de oppashonden achter de
rug is.
Ace wat doen jullie een goed werk!!! Ben blij dat ik een heel klein
steentje kan bijdragen met de vliegclub en het sponsoren van een hondje en een
bijdrage kan doen als er een stakkerdje geopereerd moet worden. Dank jullie wel
voor alles en graag tot ziens in november!
Atie van Muijlwijk
Mica, Ace hond
 |
| Mica en Dushi |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten