We hebben Mishka, samen met haar negen
pupjes, gered uit een dodenstation. Je hebt geen idee wat we daar gezien hebben!
Er komt
blijkbaar geen inspectie aan te
pas, dat kan en mag allemaal!
Mijn hart breekt als ik zie hoe wij
deze hondjes hebben meegekregen …
De pups, noch de mama konden op hun pootjes
staan. Hoe de mama erbij lag, was nog schrijnender: zo mager als een skelet
en toch proberen moeder te zijn.
Helaas kwam er geen lekje melk uit
haar frêle lijfje…
Zij trachtte haar pups te voorzien van
het meest levensnoodzakelijke. Vier van de pupjes stierven gewoon van honger en
ellende. De andere vijf, daar vechten we voor.
Nu mama eten en drinken, vitaminen en
zorg krijgt, gaat het stilaan de goede kant op …
Voor de pupjes hopen we dat we het nog
recht kunnen trekken wat ze tekort gekomen zijn. Mama wordt stilaan blijer met
onze bezoekjes en extra verwennerij…
De dankbaarheid van deze lieve galgo doet je
wel een traantje wegpinken! Hoe is het mogelijk!
Hoe is het mogelijk! Goed, niet terugdenken,
maar vooruit, waar hun toekomst nu ligt, in onze handen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten