Flora is nu ruim een jaar bij ons. Eerder schreef ik al een
verhaaltje over
hoe het met haar gaat bij ons. Daarop nu een vervolg. Het leven van Flora nu:
’s Morgens als ik beneden kom, staat Flora kwispelend bij
me en gaat ze op haar rug liggen voor een uitgebreide knuffelbeurt. Ze gaapt
nog een paar keer en kan heerlijk kroelen en genieten van alle aandacht.
Als ik net 10 minuten vertrokken ben naar mijn werk legt
Floortje haar kop op de vensterbank en zucht alsof ze wil zeggen “komt het
vrouwtje nu nóg niet thuis?!” Dat mijn man die dag thuis is en de kinderen ’s
middags uit school komen, doet er niet toe. Als ik thuiskom wordt er luidkeels
ge’woewht’ dat ik er weer ben en komt ze me trots haar botje tonen. Waarom ze
dat doet, weet ik eigenlijk niet. Maar ze is heerlijk vrolijk.
Bij het eten koken ligt ze te kijken wanneer er iets op de
keukenvloer valt, want Flora is dol op eten. En na het eten kan ze nog even een
‘dol’ uurtje hebben. Dan rent ze de hele tuin rond, duikt onder de planten en
achter de appelboom. Ze vindt het geweldig als je mee rent. Met stokken of
ballen speelt ze niet. Maar haar egelknuffel vindt ze wel erg leuk.
Na het dolle uurtje gaat ze slapen, tegen het hoekje van de
bank aan (want op de bank mag ze niet). Rond 23 uur gaat ze voor t laatst uit
en hangt na die korte wandeling vaak nog even in de tuin rond.
Als het regent, of heeft geregend kijkt Flora je aan alsof
ze zegt “Je bent gek, ik houd het wel op hoor!” Van donder moet ze helemaal
niks hebben. Op een lekkere zwoele zomeravond blijft ze het liefst nog even in
de tuin hangen en wil ze eigenlijk niet meer naar binnen.
Als ik vrij ben (ik werk 3 dagen) en het duurt Flora haar
te lang voordat we gaan wandelen kijkt ze ongeveer zo:
Ze blijft zo rustig 10 minuten staan. Als we dan eindelijk
gaan, is ze blij en raust ze over de dijk, vol energie. Heerlijk is dat. Het
mooiste vindt ze het om te spelen met de andere hondjes die ze tegenkomt. Ze
vindt ze niet allemaal leuk, maar de meeste wel. Maar goed, wij mensen vinden
ook niet iedereen aardig toch? Wat ik leuk vind aan Floortje is dat ze niet
alleen de andere honden begroet, maar ook altijd de mensen die erbij lopen.
Verder heeft ze een aardig jachtinstinct. Flora vindt het
het leukst om katten de boom in te jagen, molletjes uit te graven (die ze niet
vangt) of achter konijnen aan te gaan. Hieronder jaagt ze op een eekhoorntje.
De woestijnratjes/gerbils thuis hielden we gescheiden van
Flora die er altijd likkebaardend bij stond. Toen ze (van ouderdom;) zijn
gestorven, hebben we maar geen nieuwe meer genomen.
In hetzelfde bos als waar het eekhoorntje hierboven op de
foto zat, is Flora me ook al eens kwijtgeraakt tijdens het wandelen (zo’n 3
kilometer van huis). Ik heb een uur naar haar gezocht. Ze was ondertussen
keihard naar huis gerend, omdat ze mij niet meer zag. Toen ik (doodongerust)
thuiskwam, zat ze gewoon achter in de tuin te wachten! Pfff…wat waren we
allebei blij toen we elkaar weer zagen.
Elke zaterdagmorgen gaan we trainen bij de hondencursus “De
sociale huishond”. Ze is dan super gefocust op mij en doet het heel goed. Ze is
een slim hondje. Op 16 juli hebben we examen. Ik verwacht dat ze daar wel gaat
slagen ;) Daarna kunnen we misschien wat meer behendigheid gaan doen. Dit
hebben we al een paar keer geprobeerd en is ook erg leuk.
We zijn nog steeds heel erg blij met onze vrolijke,
knuffelige dondersteen.
Einde
Cum Laude :-)
BeantwoordenVerwijderen