Vaak ging ik mee op zee en leefde me uit,
genoot samen met hem van de verre horizonten, de dolfijnen in het water, de
sterren aan de hemel, …
Ik was een gelukkige hond die de hele
omgeving kende, trouw op de boot lag te wachten als mijn baasje
even boodschappen deed of op stap ging.
Ik hield van mijn baasje en wilde hem nooit
meer kwijt, nooit meer kwijt. Tot ik vorige week, na mijn ommetje bij de
buren, mijn baasje en boot plots weg waren!
Daar stond ik aan de aanlegplaats, te wachten
en te wachten... Het duurde zo lang! Nooit eerder was het baasje
weggegaan zonder mij. Wat zou er zijn?
Ik bleef wachten… Dagen gingen voorbij. Ik
kon niet meer eten, ook al gaven de buren, de vrienden me zoveel
lekkers.
Hij komt straks wel weer, dacht
ik.
Plots stonden er een hele groep mensen om me
heen, het ging over mij. Een knuffel op mijn kop en dan een halsband om mijn
nek.
Ik werd van mijn huis weggetrokken.
Neen, neen, a.u.b. neen! Ik verzette me met al mijn macht, schreeuwde het uit,
wilde niet weg.
Baasje, waar ben je? En toen werd het
donker…
Vandaag ben ik via een politieofficier, met
een hart voor mij, terecht gekomen bij ACE SHIN.
Ik denk elke dag aan mijn weggegane
baasje en mijn boot, mijn heerlijke trips op zee.
Vandaag ben ik zonder baasje, wacht stil in
mijn kooi, tot het tij keren wil…
Flipper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten