Vicente en Elisabeth

Hoe gaat het met Vicente en Elisabeth? Een prachtig Boxerstel, ruim een jaar geleden samen geadopteerd in Noord-Holland.

Het natte Hollandse weer, daar vinden ze nog steeds niets aan. Maar verder denk ik zo dat ze het prima naar hun zin hebben.

Ze zijn deze zomer lekker met de boot meegegaan.  Lekker de weekenden meevaren.

De eerste keer dat ze bij het water kwamen, vonden ze het maar vreemd. Toen ik in het water stapte, kwamen ze voorzichtig achter me aan.

Dat voorzichtige was er snel af. Ze rennen nu in en uit het water alsof ze nooit anders gedaan hebben.

Het is wel grappig dat Vicente zodra hij in het water stapte ging liggen op zijn zij. Nou heb ik destijds wel op het filmpje van het asiel een blauwe "schelp", zo'n kinderspeelbadje zien staan. Kan me best voorstellen dat hij daar verkoeling in zocht en dat nu in het ondiepe water van het meer deed.

Vicente heeft in het begin van het jaar een bacterie in zijn oog gehad. Zag er naar uit. Door onze dierenarts zijn we naar Amsterdam doorgestuurd. Daar kregen we drie soorten oogdruppels mee, die vier keer per dag gegeven moesten worden, met minimaal tien minuten tussen elke druppel. Toen heb ik Vicente maar meegenomen naar kantoor. Daar lag hij heerlijk op zijn schapenvelletje onder mijn bureau. Collega's konden mooi helpen met druppelen. Ging allemaal goed. Alleen vergat ik één keer dat Vicente mij overal volgt. Liep er toch opeens een grote boxer bij de notaris in de kamer. De cliënten keken iets verbaasd...

Maar ik had het gevraagd aan mijn werkgever hoor: óf ik neem vrij, óf ik neem mijn hond mee.

Van onze Elisabeth vertelden jullie dat ze kon gaan slopen. Echt slopen doet ze niet, ze is meer aan  het rotzooien met spullen. Ik heb één afstandsbediening moeten vervangen, één stoel heeft ze uitgegraven toen de bekleding gewassen werd omdat Vicente er tegenaan gewaterd had, diverse kussenhoesjes missen een hoekje, zo'n tien paar schoenen zijn niet op tijd opgeruimd (en ik moet ook niet de schoenenkast open laten staan....), twee brillen van mij zijn vroegtijdig vervangen, een aantal leesbrillen lag niet hoog genoeg, het eerste matras uit hun mega hondenmand is tot stukjes versnipperd. En laatst had ik graag een verborgen camera gehad. Er lag een groot hondenkussen in de bijkeuken. Met de nadruk op lag. Toen ik thuiskwam leek het of het gesneeuwd had. Ik weet niet hoe de schatjes het voor elkaar gekregen hebben, maar met veel geprop en getrek krijg je dus zo'n kussen door het hondenluik naar buiten....Had het zware werk graag willen zien.

Ook leuk: een rode kool. Je weet niet hoeveel stukjes daaruit gehaald kunnen worden. En peren verdwijnen ook spontaan uit de fruitschaal. Vicente kan zich erg lang maken.

Ze zijn zo ontzettend grappig. Alhoewel mijn dochter het niet echt waardeerde toen al haar met liefde gebakken appelcakejes waren verdwenen......

En lief als ze slapen! Bij voorkeur op het voeteneind van het bed. Ik ben gelukkig maar 1.58 lang, zodat er ruimte voor Vicente is. Elisabeth gaat vaak weer naar beneden. Zij bewaakt het huis. 

Echt, het zijn zulke lieve honden. Nog nooit een grom of een snauw van ze gehad. Ze willen alleen maar kroelen en op schoot liggen. En eten natuurlijk. Bij alle twee is er geen rib meer te zien. Elisabeth begint zelfs een dikkertje te worden... Mijn dochter gaat tegenwoordig hardlopen met haar. Voor alle twee heel goed.

Ik heb destijds ook gewoon complimentjes ontvangen in het dorp. De mensen vonden ze er zo goed uitzien. Vond ik wel erg leuk om te horen!

Van de zomer, op het eiland waar we de weekenden zijn, vroeg ook een dame of ze gezwommen hadden. Maar nee, ze glimmen gewoon!

Op de foto’s zijn ze heerlijk aan het donderjagen door het natte gras en de blubber.

Zie je Vic? Hij is zo mooi geworden. Geen ribben en botten meer te zien!

We zijn nog steeds smoorverliefd op deze honden, hopen dat we nog heel lang van ze mogen genieten en ik begrijp nog steeds niet dat hun vorige eigenaar afstand van ze kon doen.

Lieve groeten en een lik van Vicente en Elisabeth (die tegenwoordig goed luisteren naar hun roepnamen Vic en Ella).

Familie Van Geest