Ja, onze honden zijn alles voor ons, en elk apart verdienen ze eens om op de voorgrond te staan. Ons Lady is onze derde adoptie hond van Shin, ik blijf erbij het is een pracht organisatie, die alles maar ook alles doet, om de honden en poezen, uit de dodingsstations te houden. Wij gaan regelmatig naar de site van Shin kijken, maar ook ben ik een beetje verslaafd aan het natte neuzen nieuws. Ik vind dit echt geweldig hoe mensen tevreden zijn van hun nieuw familielid. En op de site zagen we dan in mei van dit jaar, de kleine Spaniël staan. Ze was in gedachten, treurige ogen. Ze vroeg zich waarschijnlijk af, wat heb ik misdaan, dat ik zo een zware straf krijg???
Haar naam was Luna.
En haar verhaal, we konden lezen, dat ze jaren uitmaakte van een gezin, en dat ze haar plots niet meer moesten, zomaar, zoals je van een paar kousen met gaten afscheid neemt.
En toen stond ook nog te lezen, dat de eigenaar ze had gedumpt in het dodenstation.
Daar zat onze arme ukkepuk te wachten, tot het haar beurt was om deze wereld te verlaten.
God zij dank waren de mensen van Shin er, die haar onder hun hoede namen in het asiel. En haar zo van de dood redden. Mijn vriend en ik keken elkaar aan, want in ons hart waren wij al verloren. Maar wij gaan niet over één nacht ijs. We hebben dat besproken, maar vooral doordat wij heel veel weg zijn met de mobilhome, of er wel genoeg plaats en capaciteit was voor drie honden met een rugzak. Moet wel eerlijk zeggen, we waren daar nu wel vlug uit Want er kon er nog altijd eentje bij.
We hebben dan contact opgenomen met de bevoegde persoon, en bleek dat ze geserveerd was voor Nederland, en bij overmaat van ramp, stond ze ook gereserveerd als die ene adoptant zou afhaken. We vonden dat enerzijds zo pijnlijk aan, en anderzijds waren wij natuurlijk blij voor haar, dat ze die gouden mand gevonden had. Als er iets veranderde gingen we op de hoogte gebracht worden. We hadden daar natuurlijk niet meer op gerekend.
Een paar dagen nadien, kregen we een e-mailtje, dat als we nog geïnteresseerd waren in Luna, ze was vrijgegeven.
Tuurlijk waren wij dat.
Wij hebben alles geregeld, en de week daarop ongeveer 13 mei kwam ze in Zaventem aan met nog een paar andere honden en poezen.
En wij waren op tijd op de vlieghaven, om ons meisje op te vangen.
Dat was de eerste kennismaking, met Luna, nu Lady, daar wij al een Luna hadden.
Onze ogen kruisten elkaar en ik wist dat zit goed.
De kennismaking met ons Luna en Tycha gebeurde op neutraal terrein, en dat super.
Ze aanvaarden haar meteen, ze liet haar niet overrompelen hoor, ze stond haar mannetje.
Na een paar dagen was ze volledig zindelijk, samen met de anderen ging ze naar buiten.
Ze wijkt geen moment van mijn zijde, overal volgt ze mij. Komt ze achter mij aangelopen.
En als ik denk dat ze slaapt, en ik mij rechtzet, zijn op slag haar kleine oogjes open, om mij te doen verstaan, hela waar ga je naartoe???
Ze is heel nieuwsgierig
Ze houd absoluut niet van natte pootjes.
Ze houd enorm van rollebollen
En van kattenkwaad uithalen, daar staat ze voor op de eerste rij samen met ons Luna.
En dan wordt de vulling er terug ingestopt, dichtgenaaid en kunnen ze opnieuw aan de slag.
Als ons meisje moe is, dan wil ze toegedekt worden, net als Luna en Tycha.
Dat zijn ze nu alle drie samen, zijn het geen engeltjes.
Het zijn gewoonweg schatten, wij kunnen ons geen leven zonder hen meer voorstellen.
Worden ze verwend????????
JA
Ze hebben al genoeg af gezien.
Liefs Meintje
Wil je het hele blog lezen klik dan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten