hierbij mijn verhaal over onze Goofy (vroeger Pierro geheten).
Goofy is nu 1 jaar bij mij en het gaat heel goed. Hij is een super lieve
hond. Toen hij kwam, was hij erg bang en drie jaar oud ongeveer. Hij heeft samen
met zijn broer Nelson in het asiel gezeten (zie foto).
Hij had al een mislukte
plaatsing in Nederland achter de rug en hij was uiteindelijk in Nederland in de
roedel bij gedragskundige Joep Klaassen beland. Daar heeft hij veel geleerd. Dus
toen Goofy bij mij kwam, had hij al heel wat meegemaakt. Ook had hij Leishmania.
De voorlichting over deze ziekte vanuit ACE is prima. Met de katten hier in huis
gaat het ook goed samen. Goofy is nu een vrolijke, rustige hond. Hij luistert
heel goed, behalve als hij een eend/kip tegenkomt, ha, ha. Het blijft natuurlijk
wel een jachthondje, he. Ik geniet erg van hem, samen maken we vele wandelingen.
En ook om hem te zien opbloeien is geweldig. Bijvoorbeeld toen hij zoveel
vertrouwen had gekrgen dat hij niet naar mij luisterde. Hij keek me aan met een
blik van: zal ik luisteren of niet? Prachtig was dat. Hij is nu niet meer bang
voor vreemde mensen. Goof krijgt elke dag zijn pilletjes tegen de Leishmania en
verder is hij gezond. Ik heb op me genomen om hem tot het einde van zijn leven
hier met liefde en toewijding te verzorgen. Zolang de Leishmania onder controle
blijft, geniet ik dus extra, juist omdat de toekomst onzeker is. Maar ja, dat
geldt toch voor iedereen?
Ik ben heel blij met Goofy! Dank aan ACE, dat hij op mijn pad mocht
komen.
Groet
Liesbeth
Geen opmerkingen:
Een reactie posten