Mani, een podencootje dat als een wrak
binnenkwam, tot 3 keer toe geopereerd werd, waarvan niemand dacht dat ie het
ooit zou redden, is vandaag een gelukkig en dankbaar
hondje. Hij heeft leren leven met zijn handicap en dat is enkel eten wat hij
mag: Intestinal eten. Als je dat elke dag geeft,
heeft Mani een heel normaal leven. Hij is helemaal gewoon om enkel dat te eten
wat hij mag, zelfs als de andere hondjes rond hem zijn, gaat ie heel gewoon in zijn
bench wachten en eet zijn eigen eten op en als iedereen voldaan
is,
is het voor hem speeltijd. Spelen,
ravotten, genieten van zijn medemakkers, dat doet Mani zo graag. Hij heeft
dringend een baasje nodig, dat hem gelukkig maakt. Als je hem nu eens meeneemt en hem laat rennen in een veld, zie je een
prachtige Manito lopen, dan geniet hij met volle teugen. Zijn trieste oogjes als
ie weer terug moet doen me pijn, maar tot heden
hebben we voor deze lieverd nog geen baasje gevonden.
Hij gehoorzaamt en knuffelt als geen ander,
is gewoon aan katten en aan andere honden, autorijden en aan de lijn wandelen,
hij kan het allemaal en doet zo zijn best in elks gratie te vallen. Het is echt
een schatje als je hem kent …
Wie zijn handicap aanvaarden kan en zijn
karakter leert kennen, heeft een prachtig hondje in huis, zeker
weten!!!
Meer gegevens over Mani vindt je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten