Zo begon het allemaal tot we op een dag samen
in een kartonnen doos werden gezet, waar het pikdonker in was en enkele
gaatjes ons de wereld weergaven!
We begrepen het niet, maar ons baasje was een
goed mens, die zou wel ergens met ons naartoe gaan waar hij het
nodig achtte.
Plots werden we op de grond gezet, er
was heel veel lawaai en we hoorden ons baasje zeggen: “Zet ze onder die
auto neer, er komt hier wel iemand.Het is een
commercieel centrum!”
Toen hoorden we de voetstappen
wegebben, tot er niemand meer was. Het was warm en verstikkend in de doos
met enkele gaatjes. Het duurde en duurde,
we begonnen te miauwen, te paniekeren, we kregen geen lucht meer, werden bang en
begonnen ons te realiseren dat we gedumpt
waren.
Kleine Grey was helemaal in paniek. Ik
probeerde ons recht te houden, maar het was de tikkende warmte die ons teveel
werd.
Toen hoorden we een zachte stem en ik
keek in hun ogen: een man en een vrouw namen ons mee. Ze troostten ons en waren
met ons begaan, namen ons mee naar de dichtstbijzijnde dierenarts. We waren
gedeshydrateerd. Kleine Grey was er erg aan toe, hij ging aan de drip, maar een dag
later was ie er niet meer. Hij redde het niet.
De stikkende hitte in de kartonnen doos onder
een auto, waar het over de 35 graden was, was hem fataal geworden en toch had ie
zo graag geleefd.
We hebben hem nog aan de drip gehad, de
dokter heeft alles op alles gezet, maar hij heeft de strijd niet gewonnen.
Waarom heeft ons baasje ons dit aan gedaan?
Grey was zo jong en zo lief, zo onschuldig en
puur, nooit iemand iets kwaad gedaan, kwam op de wereld om te
leven...
Ik heb het gered, maar mijn verdriet is
groot. De dierenarts heeft bij me een ander achtergelaten vriendje gezet:
Sirope. Samen gaan we de strijd door om te overleven.
We willen wel, maar waar mogen we straks
gelukkig zijn?
Grey zal nooit weten wat liefde is, kroelen
of genieten is. Hij kwam op de wereld en ging heen, hij was hier maar heel even,
vergeten zal ik hem nooit...
Ambar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten