Maanden en maanden werd ze tijdens
valavond gesignaleerd aan de vuilbakken en at ze daar mee met de poezen die daar
ook om een
maaltijd kwamen. Ze was altijd afwachtend, keek beangstigend om zich heen of de
kust wel veilig was, want mensen waren eng en telkens als je ook maar in de buurt
kwam rende ze weg alsof haar leven ervan afhing!
Maanden ging dat door, tot ze op een
dag gewoon in de auto sprong! We hadden gedaan met eten geven aan de stray
cats, toen ze gewoon in de auto zat, nog bang en met
ingetrokken schoudertjes, maar zo van, neem me maar mee, ik kan niet
meer...
Pixie is een lief hondje. Eens ze je
kent en zich veilig voelt, is ze niet meer van haar baasje weg te slaan. Ze
is hondstrouw en dankbaar, zo dankbaar omdat
ze elke dag haar eten voorgeschoteld krijgt, ze dankbaar omdat ze niet meer weg
moet rennen van een onbekende mens, die haar
misschien pijn zou kunnen doen. Ze is zachtaardig en onderdanig van aard, een
goed medium size hondje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten