Hier
zijn we weer.
Zaterdag
24/01 naar de dierenarts, op controle.
We
zijn 5 dagen verder en gaan op de 2de controle.
Nobel
zo vrolijk als hij is, hop auto in, tijdens het rijden kijk je naar achter (in
de jeep) en
zie
je geen hond, hij ligt volledig neer en vindt autorijden het einde, dat doet hij
toch zo graag.
Ik
draag hem uit de auto, smeltende sneeuw ligt nog overal en dus veel te nat om
met een verband door te lopen.
Vandaag
was de afspraak bij de collega specialiste in transplantaties en reconstructies
na wegname van tumoren, zij heeft mee Nobel geopereerd.
We
vertellen dit pas vandaag (na de 3de controle) want het nieuws van zaterdag was
niet goed.
Het
stukje zool van het teentje dat getransplanteerd werd wilde niet hechten … krop
in de keel, ik zo wit als een laken en stoeltje nodig want voelde de grond
wegzakken onder mijn voeten, Tashke bleef vragen stellen en bleef er toch heel
flink bij.
We
zullen nog wel zien wat het wordt, we gaan het goed reinigen, ontsmetten,
insmeren, verband errond, loopbeugel erop en we maken een nieuwe afspraak voor
maandag, terug bij de professor.
Bange
dagen en een weekend met gemengde gevoelens volgden.
Vandaag
dan terug kwispelende Nobel de auto in, weer heel fijn meerijden en aangekomen
aan de reeds vertrouwde plek.
Even
in de wachtzaal, altijd leuke babbels met andere hondenvrienden en ja daar is de
dokter die zo gek is van Nobel, … volgen jullie maar !
Nobel
de tafel op, hartslag (van ons, niet van Nobel) steil omhoog, altijd een bang
moment als het verband er af gaat.
Een
bedenkelijke blik die ons echt wel zeer bang maakt.
Geen
bloed … dan toch bloed, gelukkig, wat kan een mens blij zijn met bloed, de
doorbloeding is heel belangrijk en moet er zijn, anders sterft alles
af.
Boven
de wonde waar gesneden was is er etter, een ontsteking, dat is niet goed maar
onderaan de poot is duidelijk een verschil merkbaar, er wordt weefsel gemaakt en
de wonde wordt kleiner.
Collega
wordt erbij geroepen en deze bevestigd dat de wonde kleiner aan het worden
is.
Eindelijk
de woorden die toch al wat licht in de duisternis brengen, “Ik zie een
evolutie”
Uiteraard
is het nog steeds afwachten wat het wordt maar toch brengen deze woorden je al
in een vorm van extase ! Fingers crossed !!! Hopelijk zo elke keer een klein
stapje.
De
opvolging wordt korter gezet, morgen al terugkomen en ook al een afspraak voor
overmorgen vastgelegd.
Zwaardere
antibiotica voor de ontsteking, minder dik verband om meer te kunnen ademen,
terug de loopbeugel errond om geen druk te kunnen geven op de wonde door het
lopen, een aai op zijn koppie en de woorden : “tot ziens vrienden” dat klinkt
wel leuk !
Zou
er dan toch een lichtje zijn aan het einde van de tunnel ?
Binnen
enkele dagen hopelijk nog goed nieuws, cross cross !
Pootje
van Nobel
Wil jullie even laten weten dat jullie kanjers zijn, zoals Nobel een kanjer is! Ik heb Nobel geadverteerd toen hij binnenkwam in de Refugio, ik wist dat het niet goed met hem was en hij weinig kans had.
BeantwoordenVerwijderenHeb een paar keer gevraagd hoe het met hem was en was zo blij toen ik hoorde dat hij bij jullie was gekomen.
Ik volg dit met spanning, ik vind het zo geweldig met zoveel inzet en geduld.
Ieder sprankje hoop doet leven! Heel veel succes en een dikke knuffel voor Nobel!
Mieneke vrijwilligste, advertenties huisbezoek en de acehonden, Dirk, Gaudi ( Apollo) en Parcifal ( Wagner)