Tessa

Met Tessa gaat alles goed. Het is een schat van een hond, ze speelt vaak, ze speelt veel buiten in de tuin met onze andere hond Makay. Het is ook een snoepdoos, ze is een paar kilo aangekomen!! Ze is zeer lief naar andere mensen en andere honden. Wij hebben vanaf dag 1 al veel plezier aan haar beleefd. Ze word ook wel verwend s' avonds ligt ze in haar mandje en moet ze ondergestopt worden. 

Groetjes familie Denissen 

Hachika, stafford teefje met haar pups in grote kist aan de poort

Vandaag geboren worden als pitbull of als stafford, is geen geschenk, wat zo jammer is want als je deze honden op een goede consequente manier opvoedt, kan je geen betere huis in huis halen.

Momenteel kampen we hier in Spanje met een grote groep mensen die alles doen om aan een staff of pitbull te geraken, maar dan met slechte bedoelingen. Heel veel worden gebruikt en misbruikt voor de alsmaar opkomende hondengevechten. Hierdoor worden ook heel veel honden gestolen om als lokaas te dienen.

Wat deze dieren ondergaan, is niet om bij stil te staanen is ronduit afschuwelijk.

Laat je eigen hond geen moment onbewaakt. Laat hem nergens even op je wachten en hou ze a.u.b. in het oog als ze los van je wegwandelen. Het is allemaal zo vlug gebeurd.

Deze week vonden we aan de poort op een morgen, in een grote kist, deze mama met 5 pups. We waren er niet echt blij mee, maar aan de andere kant is het maar goed dat deze arme mama en kinderen in onze handen kwamen. Ze is een uiterst lieve mama en is onze mensen alleen maar dankbaar.

Ze heeft duidelijk geen gelukkig verleden achter de rug. Wie of wat zij is, weten we niet, maar we willen het beste voor mama en kids. We zullen ervoor zorgen dat ze sociaal en vol liefde zullen opgevoed worden, we willen ze graag in een warme thuis zien leven, elk van hen. Een plaats waar mensen een staff aanschaffen uit positieve overwegingen...

Als je ze nu ziet: pure onschuld en alleen maar gewone gelukkige pups. Hun mama en haar pupjes, gewoon als elke andere mama hond. Blij dat ze bij ons is, met liefde en aandacht, verzorging en mensen om zich heen, die gewoon een mama en kids geven waar ze recht op hebben.

De gezellige dikkerdjes zijn om te knuffelen en wat is mama fier op haar kleintjes..

Klik hier voor meer informatie

Casimero, mag ik even,...

Hallo Allemaal, 

Sinds 2012 verblijf ik in een kooi in de refugio, de jaren gaan aan me voorbij, ik krijg eten en drinken en mag af en toe eens uit mijn hok, ...

Een lieve vrijwilliger die drie keer per jaar naar de refugio komt neemt me eens een dagje mee naar het strand, ik loop dan geniet van de zeelucht maar vooral van even vrij te zijn, van even genieten hoe het zou kunnen zijn, ….ik word geknuffeld en mag mee een terrasje doen,…een aai van de mensen om me heen, een knuffel van de ober die me mooi vindt..en dan,…dan gaan we terug,…lood in mijn pootjes,… de weemoed, …de kooi,…de eenzaamheid,..de nachten die lang zijn, de dagen die moeten worden ingevuld,..

Jaren,…jaren en jaren,..hoe kan het, ik ben een labrador, wel zwart, maar ik ben een echte labrador in hart en nieren,..ik hou van de mens, ik wil zo graag dat mijn enige droom waarheid

wordt,…een warme mand, elke dag opstaan om te mogen samen leven in een gezin of bij iemand thuis,..dat is mijn grote droom…

Denk je dat het nog komen kan ?

De deur gaat dicht,…ik blijf kijken en hopen,..een vriendelijke knuffel over mijn bol,….en dan,... de nacht breekt aan en de eenzaamheid blijft achter samen met mij,..ik bid God dat er ooit ook voor mij de dag komen mag,…

Casimero, hok sectie 4 refugio Mijas

Klik hier voor meer gegevens over mij.

Aankomst Schiphol gisteren 30 januari

Betty en Daisy twee puppen zusjes en de grote Mastin Romero zijn vannacht op Schiphol aangekomen om te gaan genieten van hun nieuwe baasjes. Drie prachtige honden op weg naar hun gouden mandjes.

Emanuel, een mini border, wil zo graag werken maar ook graag een salon held worden !!!!

Een waarachtig mooi hondje, een mini bordercollie zou je zeggen, met de allure van een echte salon held,...

Hij wil zo graag heel de dag op de arm zitten, maar ook nuttig zijn en je helpen met de dagelijkse bezigheden. 

Emanuel volgt je overal op zijn tippetjes; een vrolijk trouw ventje, een tikkeltje verlegen.  

Als hij zich aan een baasje geeft, is het onvoorwaardelijk. Hij wil zo graag dat ene baasje ontmoeten dat hem nooit meer dumpt. Sinds hij in het asiel is, begrijpt hij minder en minder hoe wij mensen in elkaar steken.

Hij ging weken door moeilijke periode ... Een periode van onbegrip, angst en toch hoop op wederkeer van zijn baasje. Dagen zat hij in een hoekje...Stilaan aanvaardt hij en komt hij naar je toe: onvoorwaardelijke liefde, dat is verzekerd, slim en intelligent, zeker een hondje waar je mee naar school kan en waarmee je heel veel samen kan uithalen, want ook al heeft hij als ventje de allures van een salonheld, het is er ook eentje dat zonder moe worden voor je werken wil, balletjes gooien, spelen en wandelen. Kortom, een ideaal familiehondje. Waarom zo een hondje gedumpt wordt is en blijft ons allen een raadsel?!

Klik hier voor een collage van de foto's van onze fotogenieke Emanuel.

Anja, Tiny, Audrey en Ann op bezoek in de Refugio

Bovengenoemde dames zijn een weekend naar de Refugio geweest en hebben daar leuke foto's van de honden gemaakt. 
Ze gingen niet met lege handen naar huis, er werden gelijk wat honden voor in de opvang meegenomen.

Klik hier voor een overzicht.

Leandra

Leandra,

Als het gebeurd, ja als het gebeurd dat een van mijn advertentiehondjes overlijdt, dan ben ik van slag. En vandaag was ik even goed van mijn padje !

Vandaag kreeg ik het nare bericht dat onze Leandra overleden was en dat haar advertentie verwijderd moest worden... 

En dit is het laatste wat je wilt, je wilt de advertenties verwijderen, met plezier.... Als 1 van jou hondjes geadopteerd is, een huisje gevonden heeft met liefdevolle baasjes, warme mandjes en lekkere maaltjes. Je wilt graag dat als er advertenties verwijderd worden, dat het leventje van onze hondjes pas echt gaat beginnen en dat ze alle ellende die ze meegemaakt hebben pas echt achter zich kunnen laten.... Zo jammer dat het ons niet gelukt is om Leandra dat alles nog te laten meemaken... het was haar zo gegund !

Uit het dagboek van Fabienne, december 2013:

Uit het dagboek van Fabienne, december 2013: Een klein moedertje had onder een oude vrachtwagen gebaard, maar enkel twee pupjes overleefden de bruuske komst op deze aarde. Leandra, die nog erg jong is, heeft helaas geen tandjes meer aan de onderkant van haar gebit en waarschijnlijk is zij als pup al heel zwaar verwaarloosd, wat vaak deze gevolgen weergeeft. Ze had zich verstopt onder een oude vrachtwagen met twee identieke kleintjes van haar. Het is een aandoenlijk moedertje, zo vriendelijk, nobel en onderdanig, dankbaar een mandje en eten te hebben waar haar twee enige pupjes misschien toch nog gelukkig kunnen worden. Ze zal met Kerst gelukkig niet op straat moeten bedelen om eten, niet moeten trachten te overleven - zo ver zijn we al. Nu nog een happy ending!

Helaas is dat "happy end" er nooit gekomen voor ons lieve meisje....

Maar ze was in ieder geval gered geweest van de straat,  heeft ze daar niet hoeven sterven

Ook al was ze er eentje van de velen... bij ons, bij ACE had, ze een naam

werd ze gezien en geteld

en hebben velen haar liefgehad...

 

Rust in vrede lief meisje

Ik hoop dat je op een zacht wolkje geland bent

en met open vleugeltjes ontvangen

In de hemel zijn ze vast en zeker blij

met zo'n engeltje als jou erbij

Leandra is overleden aan nierfalen ten gevolge van Leishmania en ze is 4 jaar geworden. 

Adverteerster Eugenie Engel

Leon...een niemandalletje,...

Als klein pupje werd ie afgezet, in een grote groep honden geplaatst en vergeten.

Hij is geen opvaller, is eerder een bange teruggetrokken hond, maar eens als ie de aandacht van een mens krijgt, is hij de koning te rijk. In zijn grote kooi zat ie met een tiental andere hondjes, maar Leon zag je alleen als je wist dat hij er was. Telkens als er mensen waren, bleef ie kijken vanuit zijn donker hoekje. Het enige dat hij had in zijn gevangen bestaan was eten en dat deed ie dan ook: eten, eten en eten. Hij kwam vanuit een ander asiel naar ons als een dikke patapouf, is veel te zwaar geworden wegens gebrek aan beweging en met als enige bezigheid 'eten' …

Hij is supersociaal, lief met mens en dier, maar ook een teruggetrokken kereltje dat denkt dat geen mens nog naar hem kijkt en daar wil ik dus verandering in brengen. Het is een schat van een hond, met zovele lieve eigenschappen, die niet mag blijven wegrotten in een asiel. Hij heeft aandacht nodig en als mensen hem kennen,    weten ze wat een superlieverd hij eigenlijk wel is. Bovendien is Leon een mooie hond, zowel vanbinnen als vanbuiten. Laat er ons allen onze schouders onderzetten en hem gelukkig maken. 

Dat moet ons lukken, zeker weten dat het een geslaagd project wordt.

Leon, hier gaan we hoor, beloofd!

Voor meer foto's klik hier.
Meer gegevens vindt u hier.

Spoetnik nu Kelvin

Vorig jaar januari kwam ons adoptiehondje Spoetnik aan op Schiphol.
Ze kwam terecht in een gezin met een kind van 11 jaar oud , 10 katten en 2 konijnen .
We noemden haar Kelvin , daar ze zulke mooie helderblauwe ogen had ,ijzig blauw.
Deze naam vonden we beter bij haar passen.
Ze was schuw en schrikkerig , vooral voor onverwachte geluiden en het verkeer maar heel erg lief van karakter .
Veel tijd , geduld en genoeg rust om van alle nieuwe indrukken te bekomen zorgden ervoor dat ze gaandeweg veranderde in een speelse , aktieve en vrolijke hond .
Het is zo leuk te zien hoe hard ze kan lopen , hoe mooi ze kan springen , graven en spelen met andere honden .
Neuwe mensen vindt ze nog altijd wat eng maar hoe vaker ze iemand ziet hoe nieuwsgieriger ze wordt , dan zoekt ze zelf voorzichtig kontakt .

Kelvin en onze 10 katten gaan vanaf dag 1 al prima samen , Kelvin slaapt vaak met wat katten samen in haar mand .
Het is een heel levendig hondje met een lief karakter en we zijn er dolblij mee .
Een aanwinst in ons gezin!

Alexandra

Geluksvogel Dallas (voorheen Dao)

Hoi, ik ben Dallas, vroeger heette ik Dao maar mijn nieuwe baasjes vonden Dallas leuker. Ik wil jullie graag vertellen over mijn nieuwe huis en baasjes.

Twee weken geleden ben ik samen met 4 andere hondjes met het vliegtuig naar Nederland gevlogen. Aangekomen op het vliegveld werden we verwelkomd door allemaal vreemde mensen die koekjes en water bij zich hadden. Ik voelde me niet zo lekker en moest spugen dus ik hoefde eerst niks te eten. Na een tijdje ging het weer wat beter en de koekjes roken zo lekker dat ik er toch wel een paar heb aangepakt. Mijn nieuwe baasjes namen me mee in de auto, wat ik eerst maar raar vond. Je kunt toch gewoon lopen?! Toch was het ook wel fijn want mijn nieuwe bazinnetje kwam bij mij achterin zitten knuffelen en omdat ik zo moe was ben ik in slaap gevallen.

Mijn baasjes zijn heel blij met mij (dat hebben ze echt gezegd!) want ik doe heel goed mijn best. 'S nachts ga ik steeds braaf slapen in mijn bench, die is zilverkleurig want een gouden mand konden ze niet betalen zeiden ze. Dat vind ik niet erg want in mijn bench ligt een heel groot kussen en alleen 's nachts gaat het deurtje dicht. Overdag ligt het kussen voor de bench en mag ik gewoon los in huis. Als we naar buiten gaan moet ik altijd eerst een tijdje netjes naast het baasje lopen. Als ik dat goed doe mag ik aan de lange lijn lekker snuffelen. Andere hondjes die ik nog niet ken vind ik nog niet zo leuk, die beginnen steeds naar mij te blaffen en dan kruip ik maar een beetje weg achter het bazinnetje. Zij zegt dat dit wel goed komt en toen we gisteren kennis gingen maken met de hondjes van vrienden bleek dat inderdaad zo te zijn. Ik mocht zelfs voor het eerst echt los mee wandelen (zonder omheining of wat dan ook!) want het bazinnetje dacht dat ik wel bij de andere hond zou blijven dus dat heb ik dan ook netjes gedaan! :) We hadden wel een ongelukje want toen we samen heel hard aan het rennen waren botsten we tegen elkaar op en omdat die andere hond veel groter is werd ik zo in een sloot gelanceerd. Dat was wel koud en het bazinnetje stond zo hard te roepen dus ik ben er maar weer snel uit gekropen...

Mijn eten krijg ik in een rood ding dat wiebelt. Dat is heel leuk want dan heb ik veel meer eten, het eten uit een bak is altijd zo op! Over eten gesproken; mijn baasjes hebben een hele grote kooi achter het huis staan. Daar wonen twee konijntjes en die zien er ook erg smakelijk uit! Mijn bazinnetje vind het niet leuk als ik achter de konijntjes aanjaag. Misschien moet ik dat dan maar niet meer doen, maar het is eigenlijk nog veel te leuk!

Toen ik net een paar dagen in mijn nieuwe huis was moest ik mee naar de dierenarts. Dat was heel erg leuk, ik kreeg allemaal koekjes en iedereen vond mij helemaal geweldig! Het is dat ik geen schoenen draag maar anders zou ik er wel naast gaan lopen! Op het laatst zat ze te frunniken aan mijn billen, dat vond ik niet zo leuk want dat deed zeer. Toen heb ik mooi een beetje de assistente gebeten. Niet hard hoor, gewoon om even te laten weten dat ik dat geen leuk spelletje vond. Verder was ik helemaal gezond en zag ik er heel goed uit zeiden ze, nu hoef ik pas in mei terug te komen voor mijn prikjes.

Vorige week was ik voor het eerst onder de douche geweest en vandaag moest ik alweer. Dat vond ik de eerste keer helemaal niet leuk, maar vandaag ging het al veel beter. Alleen als ze dat stinkspul (volgens mij vinden mijn baasjes het lekker ruiken, bah) in mijn haar smeert en ze daarna weer met de waterstralen aankomt vlucht ik. Helaas zit de deur steeds dicht dus ik kan niet ver weg. Het bazinnetje zegt dat het wel afgespoeld moet worden omdat ik anders jeuk krijg. Als ik afgedroogd word ben ik wel weer blij, stiekem helpen de koekjes daar ook aan mee! Ook als het bazinnetje mij gaat kammen word ik helemaal zen, daar ga ik echt eens even lekker voor liggen zodat ze goed overal bij kan.

Ohja, mijn bazinnetje heeft ook nog een site over al mijn belevenissen. Deze is te vinden op http://www.buitenlandsehond.wordpress.com. Misschien vinden jullie het leuk om daar ook op te lezen...
Nu ga ik stoppen, het is een heel verhaal geworden. En dat al na twee weken! Ik heb wel ook nog een boodschap tussen de foto's gedaan. Die is voor al mijn mensenvrienden in Spanje.

Groetjes van mijn baasjes en een pootje van mij.
Dallas

Fredo mocht even mee,...

Onze 4 vrijwilligers, Ann, Tiny, Anja en Audrey kwamen even een week end onze hondjes een bezoek brengen,..

Onze Fredo was de grote gelukzak want die mocht overal mee,…

Zij gingen met hem naar de dierenarts want hij was zwaar verkouden en had koorts,..en daarna werd ie helemaal verwend en betutteld en dat liet ie zich wel gevallen,..

Op slag ging hij zich een stuk beter voelen,..

Meer gegevens over Fredo vindt je hier.

Klik hier voor meer foto's.

Poppa nu Niza

We hebben Poppa Niza genoemd en we hebben haar nu bijna twee weken bij ons wonen en het is alsof ze er altijd al is geweest.  Op 15 januari mochten we Niza ophalen op eindhoven Airport. Ze was erg bang na de vlucht en heeft in de auto de hele tijd liggen slapen. Zo stilletjes dat we een keer de lamp aan hebben gezet om te kijken of ze nog wel in de auto was. Thuis gekomen had ze niet echt zin om een stukje te lopen dus zijn we daar snel mee opgehouden en is ze mee gegaan naar binnen. Binnen gekomen had ze best honger en hebben we haar even laten eten. Het was 01:00 tegen de tijd dat we thuis waren dus we zijn maar snel gaan slapen na wat knuffelen. Rond een uurtje of 4 hoorden we haar piepen en had ze gepoept in de bench. Maar ach dat was te verwachten en ze kwisplede meteen toen we het opkwamen ruimen. De eerste paar dagen was ze erg bang voor deuren. Maar iedere dag overwon ze weer een nieuwe deur en kwamen er buiten wat extra stappen bij. Het was vanaf begin af aan een heel vrolijk en blij hondje dol op alles en iedereen om haar heen. We bleven tegen elkaar zeggen achja dat is nog al het nieuwe ze wordt nog wel druk. Maar dat is niet gebeurt. Nu twee weken later is ze al op verjaardagen geweest en in het clubhuis van de zwemvereniging. Ik heb voor haar een koffer gemaakt en die gaat overal mee naar toe.

Groet,

Sanne

Moortje en Jip

Hallo beste dierenvrienden

Hierbij stuur ik wat recente foto’s van Moortje en Jip (ace liliane) Het gaat goed met beide hondjes. Moortje heb ik inmiddels 2 jaar en zij is nu ca 14 jaar. Jip heb ik in maart verleden jaar geadopteerd zij wordt in juni 4. Jip is nog steeds angstig buiten ze is bang voor bijna alle honden. Ik ben met haar op cursus geweest maar dit mocht niet helpen. Moortje neemt het altijd voor haar op. Mort is niet angstig. Mort slaapt veel maar ze is al een oude dame natuurlijk. Jip is de hele dag alert. Slapen doen ze lekker op de bank, bed of stoel die in de slaapkamer staat. Waar Moortje is volgt Jip. Het zijn hele lieve aanhankelijke hondjes. Dankbaar zijn ze. Ze kunnen goed alleen zijn. Autorijden lukt goed met Jip maar Mort spuugt nog steeds dat is jammer maar ja niks aan te doen. Ben blij dat ik ze een goed huis kan geven de lieverds.

De eerste foto’s zijn toen ze bij mij aankwamen. De andere zijn recente foto’s.

Blijf doorgaan met Ace top.

Met vriendelijke groet,


Eveline Brandhorst

Mijn roedel

Ik heb al jaren twee schatjes van jullie stichting, Mara en Pientje (voorheen Magda en Lien).
Samen met Vera (van Sosstrays) en Lexi (van Rescuedogs) mijn heerlijke roedel Spaanse meiden.
Van Vera, de grootste, hebben we helaas afgelopen zomer afscheid moeten nemen. Ik troost me met de gedachte dat ze, ondanks haar traumatische eerste jaren, kettinghond in Spanje, en later geworsteld met onder andere Leishmania, die ik na vele kuren giftige troep onder de duim heb gekregen met Allopurinol, een simpel mensenmedicijn tegen jicht, een prachtig leven bij mij heeft gehad. Mijn dierenarts zei toen hij het zag: het is hier met recht de hondenhemel! Een tweepersoonsbed met dekentjes en beren haha en buitenbedden.
Lexi, Mara en Pien genieten daar nu nog van, als dametjes van inmiddels middelbare leeftijd.

Ik stuur een foto mee van mijn roedel: de grootste is dus Vera, de een na grootste Lexi en de twee kleintjes Mara en Pien.

Groetjes Manon

Jazz voorheen Dora

3 oktober 2014 mochten we je eindelijk ophalen van het vliegveld in Eindhoven, het was heel speciaal dat we Jazz uit de bench mochten tillen en naar huis mee mochten nemen. De eerste dagen in Nederland was ze heel onzeker en angstig, gelukkig kreeg ze er steeds meer vertrouwen.

Jazz heeft een prachtig karakter, ze is ook zeer intelligent en vind het ook leuk om wat te leren. Een lievere hond hadden wij ons niet kunnen wensen. Eerst sliep Jazz in de bench maar die word nu overbodig, nu ligt ze heerlijk op de bank om alles op straat in de gaten te houden.

Sinds 2 weken kan ze ook goed los lopen zodat ze haar snelheid kan laten zien aan andere honden. Ze kan uren spelen met haar vriendinnetje Browny, die 2 maanden jonger is. Ze vind het ook niet erg om even lekker alleen te zijn, weg van alle drukte! 

Met vriendelijk groet,

Sharon van Vliet

Verslag over Nya.

Nya is 22 mei 2014 bij mij komen wonen, we hebben haar in Rotterdam opgehaald en zijn daarna met de auto naar Helmond gereden.
In de auto heeft Nya geslapen.

Nya had en heeft verlatingsangst, we zijn samen naar de hondenclub gegaan, maar dat was geen succes.
Nya werd onzeker en begon haar haren overeind te zetten als ze een andere hond tegen kwam. Dit deed ze eerder niet, vond het altijd reuze gezellig te spelen met andere honden. We hebben de hondenclub dan ook maar gelaten voor wat het was. Nu breng ik haar 1 dag in de week naar de hondenopvang in IJsselsteijn en dat gaat goed. Ik hoop dat ze zo leert dat ik altijd terug kom en op die dag kan ik mijn boodschappen doen of bijv. naar de tandarts.
Nya vind sinds enige weken mijn haarfohn niet meer zo eng, voordien kroop ze weg als ik de fohn pakte.
Ik had zo met haar te doen, deze honden moeten in een korte tijd zo veel nieuwe indrukken verwerken en zo veel nieuwe dingen leren.
Maar ik kan me geen grotere schat wensen.
Ze slaapt op een stoeltje naast mijn bed en om 7 uur 's morgen springt ze op bed en gaan we even kroelen. Dan begint de dag.
Elke dag gaan we naar het bos of naar een grote waterplas waar ze fijn kan rennen. Dit heeft ze echt nodig om zich uit te leven, in huis is ze dan rustig en ligt ze lekker te slapen.
De kleinkinderen vind ze helemaal geweldig.
Eten blijft haar lust en haar leven en als er iets lekker op het aanrecht ligt en ik kijk niet.......ja dan is het er niet meer.....maar het gaat wel steeds beter. Dit is te merken aan het eten wat op straat ligt. Dat mag nu blijven liggen ze weet nu dat ze thuis ook haar dingetjes krijgt.
Zoals appels, banaantje etc. en ja Nya krijgt altijd het laatste stukje.
Kan iedereen een hond uit het buitenland aanraden, deze honden hebben zoveel meegemaakt en gezien.