19 april 2014 was het dan eindelijk zover. We mochten Toby
(voorheen Marino) afhalen van het vliegveld in Rotterdam. Een uur voor vertrek
waren mijn zoon en ik nog steeds in discussie over de naam. De discussie is
uiteindelijke gewonnen door mijn zoon
Vanaf het moment dat Toby uit zijn vervoershokje kwam zat
het goed tussen ons. Onderweg naar huis heeft hij heerlijk achterin
gezeten terwijl hij geknuffeld werd door mijn zoon. En dat is nooit meer
overgegaan. Toby is gek op knuffelen en als je even geen tijd voor hem hebt dan
vraagt hij er zelf wel om. Wat hebben
wij een mazzel met deze hond. Een echte Perro de Aqua , dus helemaal gek van
zijn gezin. Hij is lief, luistert enorm goed en is een echt maatje.
We hebben ondertussen zijn conditie wat meer op peil
gebracht door de vele wandelingen en hij rent nu ook gewoon mee tijdens de
hardloop sessies. Zijn tennisbal is hem alles en aangezien hij ze ook nog wel
eens kwijt raakt onderweg, hebben we via marktplaats 65 ballen aangeschaft.
Komende tijd zit hij goed.
Wandelen en dan vooral op het strand vindt hij fantastisch maar gewoon thuis
relaxen (zolang het gezin aanwezig is) vindt deze Spanjaard ook prima In mensen heeft hij heel veel vertrouwen. Hij zegt het
liefst iedereen die hij tegen komt gedag. Wat tijdens een wandeling in het drukke
Amsterdam nog hard werken is voor hem ?
Andere honden vindt hij niets. Het liefst negeert hij ze. Maar soms kan
hij er niet omheen en laat de begroeting dan maar gelaten over hem heen komen. Katten echter jaagt hij het
liefst allemaal de boom in. Toby heeft alleen nog steeds flink last van een hardnekkige
bacterie(resistent voor bijna alle antibiotica) in zijn oor. We lopen hier al
een paar maanden mee te dokteren maar krijgen het tot nu toe niet onder
controle. Heel vervelend voor hem want
hij heeft er af en toe enorm pijn aan.
Al met al zijn we heel blij met Toby en hadden we nooit
kunnen vermoeden dat het zo’n verrijking van ons gezinsleven zou worden.
Bedankt ACE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten