Misschien dat sommigen zich nog het verhaal herinneren
van 3 volwassen honden die helemaal opgepropt in een veel te klein krat, voor
de poort van de Refugio waren achtergelaten. Helemaal in stress waren ze! Een
van die honden was Flamenco, die nu zo’n vier maanden in Nederland woont.
Het gaat nog steeds de goede kant op met Flamenco. Hij is zich steeds meer gaan
ontpoppen tot een hele vrolijke blije hond, een vrolijke huppel die er zin in
heeft! Heel leuk om te zien. Hij luistert per-fect! Hij wil het graag goed
doen, kan loslopen, heel fijn. Ook andere mensen laat hij steeds meer toe,
durft ze meer aan te kijken en zich te laten aaien. Gaat mee op de fiets, auto,
kamperen, zelfs kano geen probleem, heel leuk. Blijft zelfs heel braaf in de
tent bij ons slapen, dus superhond!
De trein vindt ie nog wel heel eng, maar dat komt ook wel
goed met de tijd.
Hij is ook heel aanhankelijk, een echte schoothond! Nu vooral
nog op mij gericht, maar inmiddels ook steeds meer naar de mensen die dichtbij
mij staan. Maar het is echt MIJN hond. Hij houdt me goed in de gaten, loopt als
een schaduw achter me aan wanneer we op pad gaan, hahaha, heel leuk. Merk aan
alles dat ie het naar zijn zin heeft en da’s zo fijn om te merken!
Uitvallen doet hij wel nog steeds. Zal ook nog wel een
tijd duren voordat dat minder wordt waarschijnlijk. Afgelopen weekend waren we
op de camping in de Ardennen en daar spraken we mensen die ook een hondje
hadden geadopteerd die hetzelfde gedrag liet zien, uitvallen. Dat hondje kwam
van de straat voor het werd geadopteerd. Zij wisten ons te vertellen dat het
gedrag na een jaar minder werd, dus zal nog wel een tijdje duren vrees ik. Maar
daar heb ik geen problemen mee. Voor nu laat ik mijn hondjes apart uit om zo
beter met Flamenco te kunnen trainen en soms samen. Met vleeshapjes leidt ik ‘m
dan af bij het tegenkomen van een hond en voorkom daarmee dat hij in de
aanvalsmodus komt en zo wandelen we voorbij de hond. Gaat prima zo. Went hij
ondertussen toch aan andere honden om hem heen.
Het maakt me wel benieuwd naar wat de achtergrond van Flamenco is.
En op zijn buik heb ik littekens van flinke bijtwonden
gevonden. Zou het kunnen zijn dat hij van de straat komt? Dat zou een hoop van
zijn gedrag verklaren. Maakt me niet uit hoor, ben in dat geval alleen maar des
te blijer dat ie nu lekker bij mij is en het fijn heeft.
Verder gaat het wennen aan de kat ook de goede kant op.
Inmiddels hoeft de slaapkamerdeur al niet meer gebarricadeerd te worden en kan
gewoon open blijven onder toezicht. De kat is nog wel angstig, maar Flamenco
gaat er niet meer meteen achteraan, dus winst!
Flamenco en Pluk zijn echt een
hecht team geworden, heel gezellig om te zien hoe die twee samen achter de
konijntjes aanhollen of lekker samen ergens gaan liggen, heel lief. Kortom een
succesverhaal!!
Flamenco is het zwarte hondje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten