In juli 2013 hebben wij op een snikhete dag Urkos van Schiphol op
gehaald,
hij was 9maanden oud.
De lieve ziel was erg nerveus en een beetje verdwaasd
ook, de gehele rit
lag hij languit, achter in de auto, niet wetend wat hem
overkwam, en was
overkomen.
Eenmaal thuis hebben we onze andere hond
Nando ( de blonde hond)
aangelijnd en zijn we een rustig weggetje in
gelopen, het contact was
meteen goed, snuffelen en aftasten maar, in huis
werden wel meteen de
regels en rangorde bepaald, hierna keerde de rust
terug.
Vermoeid als Urkos was, hij bleef nerveus, en alert op alles wat om
hem
heen gebeurde, wel zagen we dat hij achter die trouwe Nando ging staan,
als iets beangstigend was.
We konden niet voorkomen dat er wisselende
personen bij ons in huis
kwamen, door dat wij een bedrijf runnen, we merkten
al snel dat dit een
groot spanningsveld voor Urkos bleek te zijn, vreemde
mannen, alle
geluiden rond het huis en de tuin, alles was beangstigend, hij
plaste
ervan in huis, och grote ziel.
We wisten dat hij uit een
dodingsstation is gekomen, hij heeft
behoorlijk veel mee moeten maken in
zijn jonge maanden, wat had hij het
moeilijk, ik ben meteen gestart met Bach
bloesem therapie, om hem te
ondersteunen, we hebben hem heel duidelijk aan
gegeven dat wij in huis
de regels handhaven, en dat hij op ons kan
vertrouwen, wat een geluk dat
hij , vrijwel meteen vertrouwen in het
vrouwtje en onze zoon had, met de
man in huis was het even aftasten, maar
echte angst was er niet.
En zeer groot was zijn vertrouwen in onze goedzak
Nando, het was zijn
baken, steun en toeverlaat, en schuilpilaar.
Hij
heeft in de keuken zijn eigen veilige hoek gecreëerd, een beschutte
hoek,waar van 1kant iemand op hem af kan komen,maar waar je niet hoeft
te zijn, vandaar uit kon hij waarnemen, en overzien.
Alle mensen die
binnen kwamen werden geattendeerd op het gedrag van
Urkos, en de grote vraag
of ze hem totaal wilden negeren, er hing een
brief met groot geschreven
regels aan de deur, je verstaanbaar maken was
nml niet meer haalbaar als de
persoon eenmaal binnen was, het negeren
was moeilijk, want hij ging fel
blaffen en naar ze toe lopen, met
intimiderend gedrag, echter bleef hij wel
op gepaste afstand, oef wat
een moeilijke fase, voor alle
partijen.
Maar we zagen in Urkos een lieverd, een goedzak, geschonden
door zijn
verleden, en we wilden hem alle kansen geven, geduld,
geduld.....
Wandelen, heerlijk vond hij het, hele einden met zijn
drietjes op pad,
alles wat spannend was, werd achter Nando`s brede rug
waargenomen, en
gewoon op den duur.
Na een half jaar konden we dan
eindelijk zeggen dat de situatie naar
vreemde mensen,of niet al te bekende
mensen aan het verbeteren was, het
blaffen werd minder, we hebben hier heel
hard aan gewerkt, maar
resultaat kwam er wel.
En nu, het is al weer
juli, een jaar is omgevlogen, en wat zien wij, een
heerlijke vrolijke
speelse hond, nog altijd op zijn hoede voor
onbekende, maar staan ze met de
rug naar hem toe, gaat hij snel aan het
snuffelen, het blaffen is 1keer, en
klaar, wat een ontspannen hond
hebben wij.
Er zijn een paar personen die
hem nu ook 1aai mogen geven, wat een
pracht, als Nando geaaid wordt staat
hij op afstand, te kwispelen,ik wil
ook, maar er is nog een kleine drempel,
hoe zal dat over 1 jaar zijn???
We ziijn trots op Urkos, hij heeft het
vertrouwen in ons, hij kan zich
prima handhaven in de wereld, maar wel op
zijn manier, met enige afstand
van vreemde mensen, geen probleem vinden wij,
hij doet niemand kwaad en
geniet van alles op zijn manier!!
In de
eerste moeilijke periode is er verschillende keren contact met ACE
geweest,
om te bespreken hoe wij het beste met de situatie om konden
gaan, we zijn
goed geholpen, een luisterend oor en begrip voor je
probleem helpt ook, er
zijn tips gegeven, er werd een online cursus
aangeboden, uiteindelijk
hebben we onze eigen weg gevonden in een
begeleidingsstijl, en zagen we dat
dit de juiste weg was voor Urkos.
Nou tot zover ons verhaal, ik zou zegen
een succes story!!!
vriendelijke groetjes familie Nijs uit
Hippolytushoef
Geen opmerkingen:
Een reactie posten