Op
20 februari was het dan zo ver, Cem kwam eindelijk (ja, voor je gevoel duurt
het wachten zóóó lang..) naar Nederland. Het was een spannend, mooi, raar
moment. Opeens staat jouw hond voor je neus, die jij hebt uitgekozen op basis
van wat informatie en tsja, stiekem toch ook wel een beetje de foto’s. Voor Cem
was het ook een ervaring, “wat overkomt
mij nou, wie zijn jullie”? Angstig zocht hij toch een klein beetje
toenadering. Thuis ontdooide hij redelijk snel, na een/twee dagen. Ik was in
ieder geval verbijsterd. Kwispelde hij nu? Weet hij dat het goed zit? En ja,
hoor, ook Cem heeft zijn huisje gevonden.
Cem
is van geen baasje naar twee baasjes gegaan, zo krijgt
hij voldoende aandacht! Van massages en knuffels kan hij erg genieten, maar hij
zoekt ook graag zijn rust op. Aan de ene kant zijn andere mensen soms nog wat
eng, aan de andere kant zijn andere honden soms een beetje té interessant. Het
eten ook graag met een lekker smulsausje erdoor heen, hmm. Maar het meest
geniet Cem nog van de wandelingen, met lekker rennen af en toe tussendoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten