Hoe gaat het met Batonneke in Nederland.......verhaaltje voor de mensen van Algeciras.

Lieve allemaal,

Baton is nu twee maanden in Nederland en woont bij mij in Hazerswoude
samen met mijn vijf lieve teefjes, twee daarvan komen ook van ACE, de
andere drie zijn ook honden die geen makkelijke weg in het leven hebben
moeten bewandelen.

Met vijf pittige dametjes, die heel goed weten hoe ze moeten overleven,
leek het mij niet verstandig om risico te lopen met nog een teefje.
Eenmaal door de voordeur wil ik nooit een hond meer wegdoen, dus ik
moest goed nadenken wat ik zou gaan doen.

Baton zat al heel lang in Algeciras, hij was mij al opgevallen en steeds
keerde ik terug naar zijn foto met beschrijving.
Dacht als mijn oude reu er niet meer is en hij is er nog, ga ik kijken
of hij in mijn roedel zal passen.
Daarvoor heb ik mijn aantal honden dat ik maximaal kan hebben
opgerekt naar zes, terwijl mijn maximum eigenlijk vijf honden was.
Heb er wel goed over nagedacht, kan ik het bolwerken, zowel fysiek als
financieel, past hij qua karakter wel hier, zou vooral hij hier gelukkig
kunnen worden, dat is uiteindelijk waar het om draait, maar ook
doe ik de andere honden er wel een plezier mee, een opdringerige reu
is ook niet waar ze op zitten te wachten en er zijn pittige dames bij.
Constant een huis met kibbelende honden zit ik ook niet op te wachten.
Al deze vragen, gedachten, afwegingen, heb ik eerst op een rijtje
gezet en de antwoorden die ik van ACE kreeg (met dank aan Ineke en
zeker ook Pia) hebben tot de uiteindelijke conclusie geleid, ik ga er voor.
Het voelde goed, steeds de video bekeken, hij was zo kalm, rustig,
vriendelijk, er zat geen kwaad in dat koppie.....

Op 26 oktober kwam hij aan in Rotterdam.
We hadden meteen die click met elkaar.....ook Baton voelde denk ik
dat het goed was, we zijn meteen aan het knuffelen geslagen... en
doen dat nog steeds elke dag... Bijna een dagtaak, want iedereen wil
dat natuurlijk ook. Je kunt in een goed geoliede roedel niemand
achter stellen, wat ik ook zeker niet wil.
Iedere hond heeft zijn eigen specifieke dingen vaak meegenomen uit hun verleden en dan moet je dat toch wat ombuigen.
Maar ja, ik ben ook niet perfect, dus we moeten samen toch van een
samengesteld gezin een geheel maken.
Dat lijkt ook goed te lukken......
Baton voelt zich hier veilig, geliefd en krijgt ook de rust die een wat oudere
hond zo nodig heeft. Hij geniet met volle teugen van het leven, van
de structuur die we hebben, de autoritjes, het wandelen in de polder,
de veilige thuisbasis, zijn hapjes en snoeperijtjes, kortom een leven
zoals iedere hond zou moeten kunnen krijgen.
Heeft hij ook min-puntjes, weinig, hij is wel slim, controleert goed of
niets vergeten heb om op te ruimen, vooral eten en pluche dingen in de
kamer, dan komt de Podenco naar boven, hij gaat daarop "jagen" anders
gezegd, hij gaat ze slopen. Krijgt ook eigen knuffels, die maakt hij meteen
"dood" dat wil zeggen kapot. Dus alleen als ik erbij ben mag hij er mee
spelen, ook de dames vinden dat het toch wel een leuk spel is....doen dus mee nu. Hebben dat eerder nooit gedaan, dank je wel Baton!
Twee Cairn Terriërs, een West Highland White Terrier , een Podenco
Portugues (ACE) en een kruising Yorkshire Terrier (ACE) zijn op ideeën gebracht!
Ook is Baton een stuk groter dan de dames, kan zo iets van de aanrecht
pakken en dan kunnen ze allemaal meegenieten....
Ben nog nooit zo opgeruimd geweest, wat je laat liggen.....ben je kwijt.

Buiten in de tuin kan Baton een partij hard rennen....de enige die hem
bij kan houden is.........de kruising Yorkshire Terrier, een klein razend rap
hondje, niet tuttig, heel lief, maar ook zo slim.....
Moet zelf dus alle zeilen bijzetten....in conditie blijven, lichamelijk en
geestelijk, houdt mij wellicht jong?
Verder loopt hij wel buiten aan de flexlijn, verwacht niet dat hij wegloopt,
maar......hij heeft Podencobloed, dus je weet het nooit, zeker met al
het wild in de polder plus nu weer dat vuurwerk.
Vind dat je geen risico moet lopen, je hond kwijt, daar moet ik niet
aan denken. Daar heb ik hem niet voor geadopteerd. Mijn andere
Podenco kan zeker niet los, schrikt ze, dat doet ze vaak buiten, heeft
ook op straat geleefd, raakt ze in een zgn. angstmodus en zou zo wegrennen.
Heeft geen moeite met aan de flexlijn lopen, ook zij vindt het prima.
Om toch gezellig met de honden te wandelen, ga ik in twee groepen,
dat wil zeggen de drie oudere samen en de jeugd, komt niemand te kort.

Hoop dat U allemaal een beetje inzicht heeft gekregen hoe Baton hier
leeft en hoe hij zich prima met zijn "harem" vermaakt, zonder ondergesneeuwd
te worden, daar is hij te lief voor. Is echt een gentleman.

Rest mij nog Heidi te bedanken voor haar goede zorgen voor/om Baton.
Zij heeft hem tot haar virtuele adoptiehondje gemaakt.
Heidi bedankt! Je bent een kanjer en je mag altijd deel uit maken van zijn
leven hoor, hij zit in je hart gebakken.
Ook gaat mijn dank uit naar al die mensen die hem met zoveel liefde
hebben verzorgd.
Fabienne ik ken je alleen van de site, je bent een bewonderenswaardige
vrouw met een ruim kloppend hart en ijzeren wil om zoveel mogelijk
honden te redden. Bedankt voor het redden van Baton.
Diep respect voor je.

Hartelijke groeten Anita Andela , Baton ( voor de Vlamingen Batonneke),
en de five Degrees....

Ja hoor, die click was er meteen......