Hier een berichtje over Florian.
Ongeveer een jaar geleden hebben wij hem opgehaald op Schiphol. Florian wilde toen echter geen stap verzetten. Dus hebben wij hem toen naar de auto moeten dragen. Ondanks dat hij nog maar een pup van drie maanden oud was, woog hij toch al aardig zwaar. Eenmaal thuis was hij de eerste weken zeer timide en bang, vooral voor mensen en andere honden.
De angst voor mensen hebben we zelf bij hem weggekregen en voor de angst voor honden is hij naar de hondenschool gegaan. Dat heeft prima geholpen, zo goed zelfs dat hij daarna naar elke hond toe wilde gaan.
Het bange, timide hondje veranderde al snel in een vrolijke stoute pup, zodat er niet veel spullen in huis veilig waren.
De zindelijksheidtraining ging in eerste instantie ook niet van een leien dakje. Na de wandeling buiten poepte en plaste hij in de kamer en het liefst op de convectorputten. Ik heb dikwijls met een mesje poep zitten schrapen van tussen de lamellen... Maar dit leed is intussen al weer een tijd achter de rug.
Na een half jaar begon hij steeds sterker te worden. Als hij wat zag of rook schoot hij daar met een harde ruk op af. Het resultaat was dat ik menigmaal over straat en zelfs een paar keer in de sloot gesleurd werd.
Ander tuigje gekocht en hij liep eerst als een lammetje, maar daarna trok hij er doorheen. Hij trok zo hard dat er zelfs een bajonetsluiting brak. Hierna een gentle leader gekocht. Tot nu toe gaat dat prima, maar Florian heeft er een behoorlijke hekel aan.
Hij wordt nu wat rustiger. In augustus vorig jaar is hij gecastreerd.
Het is een mooie hond met een lief karakter, maar wel gauw angstig.
We wandelen heel veel, ook door de kou brr !
Ik hoop dat ik nog jaren plezier van en met hem mag beleven.
Hierbij wat fotos van zijn puppietijd en zoals hij nu is.
Heleen Olijslager.
